De ruitenwissers hadden grote moeite om de regen die met bakken uit de lucht viel voor te blijven. Dit beloofde niet veel goeds. Piet Paulusma werd voor rotte vis uitgemaakt omdat die de hele week beloofd had dat het het weekend beter zou worden. Op de startlokatie aangekomen hoosde het nog steeds. Johan bromde dat dit zelfs voor buitenmensen geen weer was om een proefwampex te lopen. Nou ja, dan maar aan de koffie en afwachten. Ondertussen losten de vrouwen in het gezelschap de puzzels op het startbord op. We moesten straks onderweg toch iemand hebben die we de schuld van de flaters moesten kunnen geven. Vrouwen zijn dan een dankbaar doelwit.
Na een aantal koppen koffie werd het zowaar bijna droog. Schoorvoetend kwam de troep overeind: hoera we gingen op weg voor de proefloop van de wampex 2001! Als organisatie beloofden we de proeflopers gouden bergen omtrent het terrein. Het zou veel beter toegankelijk zijn dan vorig jaar en veel lichter lopen. Na anderhalf uur geloofden Johan en Reinder er niets meer van. De hevige regenval had het gebied veranderd in een modderpoel.
Het zonnetje kwam erbij en de stemming zat er goed in. Bij iedere route-overgang werden de goed gevulde knapzakken geopend en nam men het ervan.
Onbegrijpelijk, te meer omdat Johan nog steeds beweerde om vijf uur aan de finish te willen zijn vanwege Heerenveen. Wat een optimist. Met nog geen gemiddelde van 3 km per uur was dat gedoemd te mislukken.
Thys, altijd goed voor aardige opmerkingen, heeft het dit jaar klaargespeeld om tot 800 meter na de start droge voeten te houden. Daarna was er geen houden meer aan en was iedere waterplas voor hem.
Ook de zonen van Van der Galiën waren zo slim geweest wampex-onwaardig schoeisel aan te trekken en moesten dit bekopen met zogenaamde kletspoten. Ze maalden er niet om en walsten onvermoeibaar door de plassen.
Thys kon sommige grapjes niet waarderen en vroeg aan Jan of die wel eens met z´n neus in de brandnetels had gelegen. Geen aanlokkelijk voorstel. Hilbrand verbaasde iedereen door op een bepaald moment met regenbroek aan dwars door een sloot te stampen. Het ging zo snel dat het water volgens hem niet de tijd had om z´n kistjes in te lopen. De zoontjes P2 probeerden hetzelfde met vuilniszakken om de voeten maar trapten deze in de rietoever al lek zodat de zakken averechts werkten en het water vasthielden. Nog nattere voeten waren het gevolg.
Thys had het beter voor elkaar met twee “mestbassin-zakken” om z´n benen. Je ziet toch dat hij veel ervaring heeft hoor! Petje af!
De route voerde weer over paden en lanen en uiteraard ook door bos. Kortom: niets nieuws onder de wampex-zon. Een ziek konijn trok de aandacht en over de bulten eendekroos in de sloten wist Johan te melden dat dat een drama was en dat die rommel vreselijk kon stinken. Zo leer je nog eens wat.
Reinder vertelde over een wampex in Vledder die zo zwaar was dat hij alleen nog steunend langs muren kon lopen. Dat was lachen man!
André bedacht weer eens leuke woordspelingen op verschillende routes. Om z´n imago als brave huisvader niet te schaden zullen we ze dit jaar niet noemen. Joke kan gerust zijn. Discussie over dubieuze zaken in het routeboekje kwamen ook dit jaar weer voor. Het zonnetje kwam er door. Het werd nog een vriendelijke nazomer-middag, dachten we. De regenkleding ging uit en de paraplu´s gingen dicht.
Op driekwart van de route zakte het moreel bij velen en gingen de hemelsluizen weer open: wat een hondenweer!! Ineke liep als op eieren en vroeg uitgerekend op dit punt of we haar maar wilden achterlaten. Natuurlijk niet!! Op karakter en knarsetandend volbracht ze ook de slotfase van de nu toch wel barre tocht. Johan zette stug door, al was het alleen maar om zijn doel, het halen van de wedstrijd Heerenveen-PSV, op tijd te halen. Het lukte bijna.
Tot aan de slotfase hadden velen, waaronder Reinder, nog droge voeten. Daar kwam toch nog verandering in want op een van de laatste routes stond 15 cm water.
Reinder z´n schoenen begonnen er zelfs van te schuimen en Johan weigerde eerst om de route hier te volgen. Er was echter geen alternatief dus dan toch maar…
Deze proefloop was goed min! Het wordt trouwens ook tijd dat Hendrik-Jan nieuwe schoenen koopt want zijn huidige werkschoenen zijn zwaar afgetrapt en de ene vertoont zelfs gapende gaten. Dat ging dus in de slotfase ook mis. Na talloze uren kwamen we dan eindelijk om 17:30 bij de finish aan.
Iedereen fleurde zichtbaar op. Nog even het een en ander bijschaven aan het routeboekje en dan is het de beurt aan de ruim duizend deelnemers om de tocht ook dit jaar weer tot een goed einde te brengen en nog betere tijden neer te zetten. De proeflopers hebben het allemaal gehaald.
Nu de anderen nog!
