Geové RZG algemeen: wampex, spoorzoeken in de modder.
Wadend door een sloot wegzakken in het slik. Op een vlot een meertje over. Donkere bossen, duinen, brede tankpaden. Het licht van zaklantaarns. Het geluid van schurende regenpakken. Een paar ganzen vliegen over. Warme chocolademelk in een partytent op een onafzienbare moddervlakte. Natte sokken en, gelukkig, sterke drank. Lees verder.
Wampex is een puzzel-survivaltocht van 25 kilometer die in de maand november ’s nachts wordt gelopen. De tocht is in 40 stukjes opgedeeld met steeds een andere moeilijkheid. Van kompaslopen tot euro-rekenen, van raadselachtige plaatjes interpreteren tot slootje springen. En ondertussen lopen, lopen en lopen. Dit jaar vond de wampex plaats in de buurt van het Lauwersmeer.
Voor ons, de ict-cracks, was het raadselachtige karakter net iets te hoog. Drie kwartier na het startsein struinden we nog steeds rondom de start. Ook het kompaslopen viel ons zwaar. De uitleg van zwager D. klopte niet of het teamlid dat de uitleg aangehoord had was niet helder. We liepen veel kilometers maar vaak de verkeerde kant op.
Nadat we tegen vier uur in de ochtend op onze knietjes over een iel bruggetje schoven werd ons door de organisatie al verteld dat we ‘achterliepen op de limiet’. We probeerden nog wat vaart te maken maar de zolen van de schoenen van René lieten los en Danny’s gloednieuwe kistjes begonnen hem na al die uren lopen ondraaglijke pijnen te bezorgen. Begeleid door het flapperende geluid van René’s kleppers wisten wij: we redden het niet.
Tegen de ochtend, verdwaald op een enorme vlakte (kwelder?), zoog onze blik zich opgelucht vast in de schijnwerpers van een auto. We lagen uit de race. We wilden juist de warme auto instappen toen de jongeman de deur dichtsloeg. “Volg na het hek het schelpenpad. Na een kilometer of twee kom je op de weg. Daar pikt de taxibus jullie wel op” klonk nog in onvervalst Gronings. Terug in de zeilschool deed Danny zijn schoenen uit en bestelde een koud pilsje. De rest lepelde moe een bakje snert leeg.
Volgend jaar halen we het.
Echt
