Hazewind I , vrijdag 30 november. We gingen voor een plaats in de top 10. De looptijd van ca. 7,5 uur van de Vliegende Grolloërs was onze richttijd. Vorig jaar waren we nog Hazewind II, maar om dat we vanwege onze interne competitie met nog drie Hazewindploegen (bestaande uit collega’s van Wind Groep uit Drachten) vorig jaar de snelste waren, mochten we dit jaar de fel begeerde I achter onze naam zetten. Ook dit jaar hadden we de gemiddelde beenlengte op orde. Er was dus aanleiding voor hoop.
Na een exercitie vlaggen zwaaien, bleek dat we bij de start alweer via de achterdeur het startpand moesten verlaten, waarna we op het hellend vlak de routebeschrijving gretig in ontvangst namen. Na een grondige controle van de inhoud onder een lantaarnpaal, hoopten we dat de ontbrekende routes ter plekke zouden worden aangeboden. We vragen ons of hoe het toch mogelijk moet zijn om de simpele route (39) te kunnen lezen, maar na enig oefenen blijkt het kraken van de code niet bar moeilijk.
In vol oleaat en juiste koers begrijpen wij niet hoe de verraderlijke kruispunten ons toch bij de memorie brengen. Yes!! Het onderscheiden van kentekens, reflectoren en andere schitterende markeringen blijkt met een hoog gehalte aan MAG-LITE®’s verrassend eenvoudig. Ook het sorteren van de ongeregelde volgorden per route ontgaat ons niet, voor zover de vermoeiing het denken niet onmogelijk maakt.
De EURO blijkt bij ons nogal koersvast te zijn net als het vlotteren. Ondertussen speelt bij Arnold een oude kwetsuur op, waarna wij hem met een gerust hart kunnen achterlaten bij de Sjoko-post. Een goede bekende zorgt voor de juiste afhandeling, en uit een later telefoontje blijkt dat de berenburg inmiddels een voortreffelijke smaaksensatie teweeg brengt. Dus wij lopen voort. Door een verklaarbare koersdaling van 180 graden, want we houden het kompas verkeerd om, lopen we tenminste 15 minuten, 100 % verkeerd. Gelukkig wordt de navigator niet gelyncht, waardoor we toch weer terug komen bij het bouwhek.
Zonder dat het einde van de hartjes route inzicht was, gesteund door een memorie, beginnen wij aan de Vectorroute, missen een letter maar hebben het niet door. Gek genoeg klopt de vectorroute, en komen op het goede punt uit. We gaan nog even 5 minuten de mist in bij de ongesorteerde maanstandenroute, maar dit was snel gecorrigeerd, ondanks een gedecimeerd denkvermogen.
Het einde is in zicht en de tijd van de Vliegende Grolloërs blijkt voor ons ook haalbaar. Rennend leggen we het laatste traject af. Dit had overigens niet te maken met het z.g.n. flikkeren op de laatste loodjes route. Gelukkig worden onze schoenen nog even schoon gespoeld (helaas niet alleen van buiten) door een pad dat evengoed een sloot had kunnen zijn. Met een sliding deponeren we onze stempelkaart bij de eindpost. We horen dat we tot dat moment de snelste tijd hebben gescoord en vinden onze missie geslaagd. De straftijd zal uiteindelijk onze classificatie bepalen. We wachten in spanning af.
Rob, Rene, Arnold, Anne Bert, Gerrit en Harold
