In het onderstaande verslag staat een beschrijving van de complete route van 2002.
Op 15, 22 en 29 november organiseerde Stichting Wampex Nederland haar jaarlijkse WAMPEX in de omgeving Bakkeveen/Wijnjewoude. Start-Finish locatie was Café Restaurant De Stripe. Het restaurant ligt in de bossen tussen Wijnjewoude en Bakkeveen.
Bij aankomst in De Stripe ontvingen de groepen een instructie, koffiebonnen, het reglement en route 1. Deze route was in morse opgetekend. In de uitnodigingsbrief had de organisatie al meegedeeld dat kennis van Morse een must was bij deze uitvoering. De uitkomst luidde: Verlaat de start in ZW richting en zoek dan in ZO richting een fietspad. Dus: Vertrekken via de zijdeur, de eerste letter noteren die in het kozijn bevestigd was en eenmaal buiten een fietspad op zoeken. Hoewel de instructie niet verschrikkelijk ingewikkeld was gingen diverse groepen op weg naar Wijnjewoude en enkele zelfs richting Waskemeer.
Route 2 was een instinker voor groepen uit de regio. Zoek “Petersburg” in de richting van St. Petersburg. Het buurtschap Petersburg lag in ZW richting maar St. Petersburg lag in NO richting. Dat stond duidelijk vermeld op de startborden. Weer gingen diverse groepen richting Wijnjewoude. Binnen enkele honderden meters hing echter een zg. Fout-wampie zodat de schade beperkt bleef. Overigens waren er ook groepen die zelfs na deze aanwijzing nog doorliepen.
Route 3: Steek de klinkerweg over en bedwing het bos in noordeljke richting tot op een pad. Dit bedoelde bospad was ’s nachts lastig te zien en daarom hing er precies in noordelijke richting een Wampie bij het pad. Groepen die niet secuur genoeg kompas lazen liepen vaak zonder het te weten over het bospaadje heen en eindigden op een breed pad.
Op het bospad (met de Wampie) begon de Kleintje Flippo, route 4. “Laten we niet te moeilijk beginnen” was de argumentatie voor deze route. Gewoon Flippo’s was te gemakkelijk dus de aanwijzingen verhuisden naar het startbord en ook de volgorde werd nog even door elkaar gehusseld. Verreweg de meeste groepen losten deze puzzel correct op maar konden de route in het terrein niet goed volgen. Drie keer links en een keer rechts. De eerste linksaf was direct bij de Wampie. Dat deden de meeste groepen wel goed. Aan het eind van het bospad zat vlak voor een grotere splitsing een paadje naar rechts. Daar zaten dus de tweede en derde ‘linksaf’ vlak bij elkaar. Als dit goed ging vonden de allemaal de eerste rechtsaf (waar ten overvloede nog een Wampie was opgehangen) die leidde naar het oranje touw. De organisatie heeft nog lang nagesproken over deze route maar is tot de conclusie gekomen dat elke routevorm op dit punt (m.u.v. rood-witte lintjes) lastig zou zijn geweest. Wellicht was een oleaatroute nog het duidelijkst geweest maar daar hadden we al een aantal van in de route zitten.
Bedwing het bos… stond in route 5. Iedereen kwam natuurlijk uit op een pad. “En zoek daarna in de richting 38° een stuw”. Over het algemeen ging dit redelijk alleen waren er velen die niet zochten in de richting 38°. Velen volgden het pad richting 120°??? en zochten vanaf een kruising een stuw in de richting 38°. Dit pad is op de eerste avond meteen met een fout-Wampie geblokkeerd. Het pad richting 100° volgen (rondom het ven) was niet zo moeilijk en ook iedereen kon de “W” vinden. Via een klein doorsteekje waar twee letters (2) zaten, één voor de A-route en één voor de B-route, kwam men uit op een pad. “Zoek een ‘N’ en volg het pad in die richting’. Dat was lastig voor velen. Het grapje stamde uit 1995. Zowel in de uitnodigingsbrief als op de startborden werden de groepen gewezen op de letters die op een kompas zouden kunnen staan. Bovendien was de zin zo geformuleerd dat ook zonder die tip het pad in noordelijke richting kon worden vervolgd. Wie daar niet op kwam wist dat in ieder geval het pad gevolgd moest worden. Groepen die dit in zuidelijke richting deden stuitten op een bordje met een tip en konden daarna hun weg goed vervolgen.
Deze ‘Kleintje Kompasroute” was verder niet ingewikkeld. Alleen wat kompaswerk en goed opletten waar splitsingen en kruisingen zaten. De splitsing die uiteindelijk via een doorsteek moest worden opgezocht is ook door iedereen gevonden.
Route 6 was door elkaar gehusseld en de juiste volgorde van de aanwijzingen kon door middel van het rangschikken van dominostenen worden bepaald. De dominoroute leidde rond een ven en vanaf de laatste viersprong (rechtdoor) moest het begin van de volgende route worden gezocht. De groepen die route 7 en 8 vergaten in te voegen liepen door tot het fietspad en moesten na ampele pogingen terug omdat de Oleaat van route 9 vanaf dat punt uiteraard niet klopte. Een mooie instinker.
Route 7 was in ‘Windings’ op het startbord gezet en moest na route 6 worden tussen gevoegd: “Volg de kleine reflectoren tot een post”. Bij de post (A) ontvingen de groepen de bekende routeboekjes en moest route 8 middels een brancardrace worden opgelost. Letter 4 was bevestigd bij de routebeschrijving. Route 8 luidde: ‘Vervolg je weg goed beslagen’. Er waren 4 mogelijke vervolgrichtingen vanaf deze post maar bij slechts één ervan stond het symbool van een ruiterpad: een hoefijzer. Het onverharde blubberige pad, dat ook in de video duidelijk was te zien leidde naar het fietspad.
De Oleaat van route 9 startte op het fietspad in de richting van Bakkeveen. Dát was een leuke want op de paddestoel stond heel duidelijk ‘Weg Wijnjewoude Bakkeveen’ aangegeven met een pijl terug in de richting van post A. De groepen die de paddestoel beter bestudeerden kwamen er achter dat ook de plaats ‘Bakkeveen’ vermeld was en dat betekende dat het fietspad rechtsaf moest worden gevolgd. Echter níét vanaf de paddestoel maar vanaf het punt waar men op het fietspad kwam: het eindpunt van route 8.
Wie goed startte met de Oleaat kwam meestal goed uit. Het eindpunt was een smal bospad (dat om de hoek was voorzien van een Wampie) maar dit was goed in de route aangegeven. Wie het paadje voorbij liep stuitte op een fout-Wampie.
Na deze Oleaatroute begon route 10: de “Rustige rabatroute”. Hoewel deze route tot en met oktober nog redelijk rustig te noemen was, was dat in november niet meer het geval: alle bomen waren gerooid en het open naaldbosperceeltje was veranderd in een waar oorlogsgebied. Naast de 25 kleine slootjes lagen er nu grote takken, stronken en stammen. Op een eenzame overgebleven boomstam van 1,5m hoog was letter 6 bevestigd.
De striproute, route 11, gaf weinig problemen. De paden waren duidelijk aangegeven en de grote sparren langs het smalle paadje waren als kerstbomen in de routebeschrijving aangegeven. Bij de 5-sprong linksaf en dan bij een driesprong, die vroeger een kruising was, weer linksaf en dan recht over een fietspad een doodlopend pad in. Groepen die op dit punt route 12 niet tussenvoegden kwamen niet verder. Daar hebben we genoeg voorbeelden van gezien. Vanaf dat doorlopende pad kon route 14 (de eerst volgende route in het boekje) niet worden gevolgd.
Route 12 met de rood-witte lintjes leidde naar post B. De opdracht bestond uit twee delen. In een doos met alleen een rond gat op de zijkant waren kentekencijfers bevestigd met een glibberig aanvoelend goedje. Deze cijfers vormden samen drie kompasstanden die nodig waren om de volgende route uit te voeren. Het tweede deel van de opdracht moest door één persoon worden uitgevoerd: namelijk het ophalen van de routebeschrijving van route 13. “De naargeestige nachtkaarsenroute’. Ook was er een letter (7) bij de route bevestigd. Nadat deze beschrijving en de kompasstanden waren samengevoegd was deze route niet lastig meer.
Wél lastig was blijkbaar de aansluiting van de Nachtkaarsenroute op de Klokkenroute (14). In de richting van de laatste nachtkaars kwamen de groepen schuin op het pad aanlopen dat in de klokkenroute gevolgd moest worden. Daarnaast moesten de tijden in de volgorden van vroeg naar laat worden toegepast. De eerste tijd 00:23uur resulteerde in een richting verandering van schuin linksaf. Daaruit kon geconcludeerd worden in welke richting het pad gevolgd moest worden. Veel groepen liepen naar een splitsing 20m verderop en probeerden daar deze tijd toe te passen: Dit was onmogelijk maar velen liepen op goed geluk rechtdoor en moesten later terugkeren Bij de splitsing moest de tweede tijd (in volgorde) worden toegepast: 06:16uur = rechtsaf. Aan het einde van dit pad gingen route A en B uit elkaar: De A’s moesten linksaf, de B’ers rechtsaf. Bij de eerst volgende splitsing hing een letter (9) en was de aanwijzing 09:49uur van toepassing. Terug dus. Terug naar de splitsing waar even te voren de linksaf of rechtsaf aanwijzing was toegepast.
In de vectorroute (15) was door het toevoegen van de onderbroken en on-onderbroken pijlen duidelijk aangegeven welke vectoren doorsteken voorstelden en welke langs paden moesten worden toegepast. Toch ging er veel mis. Vanaf de splitsing waar de klokkenroute eindigde moest door het naaldbos gestoken worden tot op een pad. Daar rechtsaf en bij een breder zandpad linksaf. Dan rechtdoor tot een grote boomstronk die als een memory aan het startbord was bevestigd. De volgende aanwijzing (bijna zuidelijk ‘tot een brug’) was blijkbaar lastig hoewel de pijl onderbroken was en iedereen kon concluderen dat er een doorsteekje zat aan te komen. Uiteindelijk vond waarschijnlijk iedereen de brug. De kruising na de brug linksaf en dan bij een splitsing bijna noordoostelijk. Dat was een lastige voor velen omdat het bedoelde pad linksaf, iets terug liep. Veel groepen liepen daardoor op de eerste avond de Duerswâldmerwei op. Dit hebben we op dezelfde avond nog ‘gerepareerd’ met een fout-Wampie omdat er veel verkeer op deze gevaarlijke klinkerweg is.
De groengele draadjes van route 16 waren niet goed zichtbaar maar omdat de route niet veel richtingveranderingen kende, toch goed volgbaar. Deze route leidde naar het informatiebord bij de ‘Sterrenschans’. Het begin van de volgende route (17) was te vinden binnen een straal van 25m. Het bedoelde NM-paaltje (route paaltje van Vereniging Natuurmonumenten) was aan het oog onttrokken door enorme stapels boomstammen. Gelukkig was 25m niet zo’n ruime straal en kon iedereen het paaltje vinden. De striproute die vanaf dit paaltje begon was ronduit eenvoudig te noemen. Discussies ontstonden alleen bij de eerste driesprong waar velen een viersprong in zagen. Strikt technisch zaten de paden links en rechts niet tegen over elkaar en daarom kon in de striproute worden volstaan met de aanwijzing waarbij men één pad rechts moest laten liggen. De letter in de eindfase (10) heeft nagenoeg iedereen kunnen vinden.
De striproute eindigde ook bij een NM-paaltje en dan moest er een brug worden gezocht in de richting 75°. Het enige wat er mis kon gaan op dit punt was dat groepen het bedoelde paaltje voorbij liepen en bij het brede zandpad (daar stond nog zo’n paaltje) gingen zoeken om een brug. De bruggenroute (18) ging na de eerste brug direct linksaf langs de sloot tot op een pad. Dit pad kon gevolgd worden tot een kruising: “bij kruising rechtdoor en direct na de brug 120°”. De bedoelde brug was onderdeel van de kruising, dus kon meteen na de kruising in de richting 120° een pad worden opgezocht. De post (C) in noordoostelijke richting kon iedereen vinden.
De opdracht bij post C was eenvoudig maar niet zonder spanning: kruipend over de schots-brug van tempexvlotjes. Door schade (veroorzaakt door overbelasting) op de eerste avond hebben niet alle groepen deze brug kunnen nemen. De brug is voor de tweede en derde avond hersteld en heeft het verder goed doorstaan. Deze brug ziet u vast nog wel eens terug. Het is een eenvoudig op te bouwen opdracht en de lengte is uiterst variabel.
Na de opdracht begon de ‘Rustige Route’ (19). Via de klinkerweg en het fietspad kon het bedoelde rustpunt met ‘Opengesteld’ worden opgespoord. Ook halverwege het fietspad kon ‘Opengesteld’ worden gevonden maar de opdracht was eerst een rustpunt op te zoeken.
De oleaat van route 20 was naar onze mening niet moeilijk. Toch ging er in de eindfase nog wel eens wat mis. Veel groepen hadden niet begrepen dat ze 35m vóór de slagboom rechtsaf moesten. Wie de 35m niet uitmat kwam terecht op een verkeerde ‘rabat’ en liep langs de foute letter 12 (de G). Op de juiste ‘rabat’ zat uiteraard de goede letter 12, de ‘V’.
De laatste aanwijzing in de oleaatroute was ‘linksaf voor het slootje’. Wie dit pad volgde kwam na 50m de gouden en zilveren lintjes tegen van de ‘Wonderschone dennenboomroute’, route 21. Een ludieke route op de helft van de vermoeiende WAMPEX. Kerstballen tellen is lastig gebleken. De gekleurde ballen bleken na een paar nachten al hun kleur te verliezen zodat het leek alsof alle ballen zilverkleurig waren. De rode ballen waren ook slecht herkenbaar door het kleurverlies. Uiteindelijk hebben we geen straftijd gerekend voor een onjuist aantal. De laatste fase van de route leidde door zulk dicht dennenbos dat hier en daar alleen gehurkt kon worden vervolgd. Dit leverde lacherige en mopperige reacties op die vanaf afstand vermakelijk waren om te horen. En voor de moeite… geen letters op dit stukje helaas.
Na deze route moest route 22 worden tussen gevoegd. Wie de route niet tussenvoegde kon lang zoeken naar de ‘gele klinkers’ van route 23 maar die waren daar echt niet te vinden. Route 22 stond op het startbord: ‘Grote doorsteekroute’. De 6 aluminium plaatjes konden met het kompas, via de maïspercelen en de weilanden eenvoudig worden gevonden. Letter 14 was bevestigd op het verste punt. Helaas zat op enkele draden nog stroom tijdens de WAMPEX. Een aantal groepen is daar achter gekomen, de meeste hebben de gok echter niet genomen.
Route 23 ‘Klinkende route’ leidde vanaf de gele klinkers van de verkeersdrempel naar de felblauwe klinkers nabij het doolhofpark. Iedereen meldde zich eerst bij post E omdat men daar groene ledjes zag knipperen. De opdracht was overigens duidelijk: een hek zoeken in zuidwestelijke richting (waar gaat u heen allemaal …?) en dan richting 18:00uur, dus nog steeds zuidwestelijk, tot een post (bij het zwembad). Bij deze post (D) waren de grote vlotten klaargelegd. Opmerkzame deelnemers hebben mogelijk gemerkt dat de vlotten zeker 80cm smaller gemaakt zijn. ‘Te stabiel’ luidde het commentaar de afgelopen jaren: ‘Tot uw dienst’ hebben wij gedacht toen we de zaag er in zetten. De opdracht was om staande op een keukentrap die op het vlot was geplaatst een bordje te lezen (waar ook letter 15 was) waarop het vervolg van de route stond beschreven. Met op elke hoek één persoon en een vijfde persoon op de trap was het wat een wiebelig geheel maar met de vlotten zijn geen ongelukken gebeurt. Daarentegen was één deelnemer van plan om ‘wandelend over het water’ naar de bordjes te gaan. Hij liep pardoes het 2m diepe bassin in en kwam beteuterd weer boven. Hij heeft zijn weg overigens gewoon vervolgd: hulde.
De routebeschrijving van de ‘Hoog en droog route’ (24) leidde via de groene ledjes naar post E in het doolhofpark. Hier werden de groepen gesplitst. Twee personen gingen de letter (16) zoeken in het gemetselde labyrint en de overige groepsleden gingen samen het lastiger draaihekken-doolhof oplossen en ook daar een letter (17) opzoeken. Na de opdrachten met deze twee doolhoven moest met route 25 (Zoek je rot route) het doolhof van houten schuttingen worden opgelost. Hierin zat letter 18 verborgen. Route 25 eindigde met de opdracht om de felblauwe klinkers weer op te zoeken en te vervolgen in de richting van Bos en Duin.
Route 26 (paaltjesroute) was eenvoudig. Gelukkig dat de organisatie er bij de proefloop achter kwam dat één van de blauwe paaltjes gesneuveld was. Dit hebben we voor de 15e november hersteld. De woudreus kon met het kompas eenvoudig worden opgespoord omdat een foto van de bedoelde boom aan het startbord was bevestigd. Een kleintje kris-kras route (route 27), met letter 19 op het eerste rustpunt eindigde bij een rustpunt bij het water. Zoek dan het begin van de volgende route…
Het begin van route 28 (rood-witte linten) was het paaltje in het water met een rood-wit lintje en daarbij bevestigd letter 20. Velen hebben deze letter gemist. De rood-witte linten zijn grotendeels weggehaald in de vroege avond van de 15e november. Dit heeft even wat problemen opgeleverd maar de route is vlug hersteld. Op de tweede avond zijn ook een aantal lintjes verdwenen en voor de derde avond was de hele route opgeruimd door de boswachters, inclusief het paaltje met de letter! Gelukkig kon dit op de 29e november overdag worden hersteld. Deze route heeft verreweg de meeste inspanning van onze kant gevergd.
Route 29 was één van de weinige stukken asfalt in deze WAMPEX. Wellicht een verademing maar qua route vrij saai. Daarom hadden we hier een striproute opgetekend waar alle mogelijke zaken onderweg (m.u.v. bomen en struiken) waren opgenomen. Zo was het toch nog ‘opletten geblazen’. Vlak voor de vaart linksaf tot een post: F. Bij deze post waren twee touwbruggen opgehangen. De 22m lange oversteek was niet mals en velen waren, eenmaal aan de overkant, dan ook blij dat ze weer konden afstappen. Verreweg de meeste deelnemers hebben deze brug getrotseerd. Eén drenkeling bij deze brug. Overigens alleen een paar natte voeten. De betreffende deelnemer is naar de finish gebracht en is huiswaarts gekeerd.
Na de touwbruggen waarbij vooral de handen het zwaar hadden mochten de voeten weer het zware werk doen. Vanaf ‘Eigen risico’ begon een betonpad wat na 100m overging in een blubberige zandweg. De kentekenplaatjes van route 30 waren goed te zien en veel is er niet misgegaan. De letters 21 en 22 waren hier te vinden. Enkele groepen zagen de gespiegelde 9 aan voor een 6. Foutje: aanwijzing 6 was in morse in de routebeschrijving opgenomen. Wie dit niet kon oplossen kon het kentekenplaatje zo opzoeken want het zat slechts 50m het weiland in. De aanwijzing daarna (300°) duurde nogal wat langer: twee percelen over waarvan er één was voorzien van een laag modder, een drijvende brug in een brede sloot en een sompig stukje grasland. Het daarop volgende plaatje was lastig te vinden omdat het een doorsteek door een sompig stukje bos was. De gevaarlijke delen waren met rood-wit lint afgezet. Uiteindelijk vond iedereen het plaatje en de boomstam over de sloot waar op de eerste avond door de deelnemers een stevige stok bij is geplaatst. Een uitstekend idee, dat doen we nog eens over!
Wat er uiteindelijk mis ging bij de laatste aanwijzing is ons niet duidelijk geworden. In plaat van westelijk te lopen liepen veel groepen recht over het bouwland in de richting van de weg.
Bij het laatste kentekenplaatje begon de bierdoppenroute (31). De doppen van ‘DAS’ leidden naar een ludiek bordje met de tekst ‘Da’s wel lekker maar wel fout’. Wie de titel van de route beter las kon de Heineken- of Palm-doppen volgen. Letter 23 was bevestigd bij de voorlaatste bierdop.
De chocoroute (32) was eenvoudig te volgen… als je hem omdraaide ten minste. Enig commentaar kwam naar ons toe op de opmerking ‘alleen linksaf en rechtsaf zouden worden omgedraaid… niet de andere aanwijzingen.’ De maantjes zijn aanwijzingen voor linksaf en rechtsaf maar we snappen de opmerking en zullen het voorbehoud een volgende keer nog duidelijker maken. Het gaat ons er alleen maar om dat we niet de termen ‘terug’ in de routebeschrijving hoeven op te nemen als we ‘rechtdoor’ bedoelen. Men moet niet aan de beschrijving zelf kunnen zien dat een route is omgekeerd. De meeste groepen hebben begrepen dat we ook alle aanduidingen voor ‘linksaf’ en ‘rechtsaf’ omdraaien en konden de chocopost (G) eenvoudig vinden op Camping De Ikeleane.
Door de mist op de eerste en laatste avond was het knipperlicht van route 33 niet te zien. Dit hebben we ter plaatse opgelost met een ‘mist-route’. Na het knipperlicht moest de ‘kreupele Gazelle’ worden opgezocht, een aftands Gazelle-fietsframe, en bijna rechtdoor kon het begin van route 34 worden gevonden: de kleine kentekenplaatjes.
Deze kentekenplaatjes leidden naar een weiland dat bedwongen moest worden tot de bosrand, route 35. Daar moest nauwkeurig kompas gelezen worden omdat de letters (25) voor A en B vanaf de bosrand direct zichtbaar waren. Een aantal groepen noteerde beide letters en dat is natuurlijk niet goed. Het bospad kon iedereen vinden en de “Z” na de kruising ook. Gewaarschuwd door de ‘N’-kwestie in het begin van de route kon iedereen het bedoelde rustpunt in zuidelijke richting vinden.
Een nieuwe uitvoering van de coördinaatroute (36) werd op de eerste en laatste avond door de mist bemoeilijkt. Het knipperlichtje was in een buis bevestigd en gericht op het rustpunt. Wie verder dan 25m bij het bankje vandaan liep kon het lichtje niet meer waarnemen. Met de gepeilde richting en de in de beschrijving gegeven afstand kon de plaats van het lichtje worden uitgezet op een kaartje. Daarna was het niet meer zo ingewikkeld. Wie dicht genoeg bij de bedoelde coördinaat in de buurt kwam kon eenvoudig de knipperende ledjes volgen tot de laatste post: H.
Vanaf deze post was het nog een uurtje lopen en wilden we de deelnemers geen lastige of zware opdrachten meer voorschotelen. Daarom werd er gekozen voor een variant op de ludieke opdracht met de fietsen uit de WAMPEX van 2000. Het prachtige lied ‘Mambo nummer 6’ van Ome Henk schetterde vrolijk uit de cassetterecorders met luidspreker die speciaal voor dit doel waren geprepareerd. Het nummer (6) x 54 = 324° en dan zoeken naar het bewuste nummer “6” vormde route 37.
Route 38 was opgenomen in de computerpresentatie: de pc-route. Een gemenigheidje was hierbij dat op het startbord was vermeld dat route 38 omgekeerd moest worden. We gingen er vanuit dat de aantekeningen van de computer en van de startborden door verschillende personen zouden worden gemaakt en dat hiermee het ‘teamwork’ werd gestimuleerd en … dat men er massaal in zou trappen. Helaas.. Bijna alle groepen hebben de route correct weten af te leggen. Wie de route niet omkeerde kon weer uitkomen bij post H en mocht het nog eens proberen.
De pc-route was lang. Het lange stuk fietspad was onvermijdelijk. Het was dit fietspad of het fietspad langs de klinkerweg. Aan het einde van deze route had Staatsbosbeheer een sleuf of een sloot gegraven waardoor veel groepen te lang doorliepen langs ‘h2o’ en via een weiland op een asfaltweg uit kwamen. Wie daar de volgende aanwijzing toepaste liep regelrecht naar de finish. Op de eerste avond was dit niet bekend bij de organisatie en daarom hebben we de laatste 3 letters voor de eerste avond niet meegerekend bij de bijtellingen. De lopers van de eerste avond zijn hierdoor iets in het voordeel. Op de tweede en derde avond is de situatie ter plaatse verduidelijkt met een fout-wampie en een balk over het nieuwe slootje. Een instinkertje was nog een van de laatste aanwijzingen van de pc-route. Vervolg langs de oever … In eerste instantie kon het pad langs de sloot worden gevolgd maar later week het pad af naar links. De route leidde dan verder ‘langs de oever’ tot de stuw. Vanaf de stuw 48° tot op een pad. In deze doorsteek hing letter 26.
Via de eenvoudige route (39) met de maantjes liep men via letter 27 naar een brug die gemaakt was van twee oude tweepersoons bedspiralen. Na de brug moesten de ‘laatste ledjes’ worden gevolgd: route 40. Vlak bij het laatste ledje hing letter 28.
Tot slot:
U zult gemerkt hebben dat er nogal wat letters ontbreken: dat is ook zo. Dit jaar hebben we gepoogd verwarring te zaaien over welke letters nu wel en niet mochten ontbreken. De ontbrekende letters waren nummers 3, 5, 8, 11, 13, 24, 29 en 30. Letter 13 bestond alleen op 29 november.
Voor alle onjuiste letters (dus ook de ingevulde letters die leeg hadden moeten blijven) is op de ‘gewone’ routes 15 minuten gerekend. Bij opdrachten (brancards, kano’s, vlotten, het paaltje in route 20 etc.) 30minuten en bij de zoekopdrachten in de doolhoven 1uur. Waar letters voor A en B verschillend waren mocht alleen de ‘eigen’ letter op de kaart staan. Als beide letters waren ingevuld is dat niet goed gerekend. Als hierbij de onjuiste letter was doorgehaald of onleesbaar was gemaakt hebben we dat natuurlijk wel goedgekeurd.
De straftijden voor de posten bedroegen over het algemeen 1 uur.
Voor de posten D en E werd twee uren gerekend omdat wie die beide posten miste, ook de twee uren route niet had gelopen. In totaal kostte het missen van die twee posten dus 4uur. Voor post H was de straftijd 3uren omdat ook hier de looptijd naar deze post (2uur) werd bijgeteld.
Wie nog opmerkingen heeft over de uitslag kan dat tot uiterlijk 20 december aangeven.
De uitslag zal dit jaar niet per post worden verzonden.
Ik wil iedereen bedanken die belangenloos heeft willen meewerken aan deze WAMPEX.
In het bijzonder worden Staatsbosbeheer, de Vereniging Natuurmonumenten, It Fryske Gea en Taxibedrijf Moll uit Gorredijk zeer bedankt voor hun medewerking. Ook de overige landeigenaren die de weilanden en akkers beschikbaar hebben gesteld, alle posten en vrijwilligers die ’s nachts hebben meegewerkt wil ik vanaf deze plaats hartelijk danken voor hun medewerking.
Graag tot volgend jaar.
Hendrik Jan Kiers
voorzitter
