Na het zeer succesvol uitlopen van onze eerste wampex in 2002 hebben wij, een 6-mans vrouwenteam genaamd de Gaslichten, tijdens het eten van de traditionele snert na aankomst, besloten in 2003 weer mee te doen. Ondanks dat wij heeeeel lang onderweg zijn geweest was het een belevenis die we nog wel eens wilden meemaken.
Ik weet niet of je iets dat je voor de 2e keer doet al traditie kunt noemen, maar desondanks zijn we met de traditionele borden macaroni om 2 uur ’s middags aan onze wampex-dag begonnen. Het regent pijpenstelen en dat voorspelt niet veel goeds voor de avond en de nacht. Maar rijdend naar Appelscha worden de druppels op de voorruit steeds kleiner en minder in aantal en in Appelscha is het droog ! Om half vier de zaal in en daar zitten al wat groepen, maar we hebben alle ruimte en tijd om ons goed voor te bereiden op wat komen gaat. Na het minstens 3 keer afluisteren van de audio-opdracht hebben we het gevoel dat we het deuntje de komende uren niet meer uit ons hoofd kunnen wissen. Tijdens het bekijken van de PC-opdracht stonden daar ineens onze grote vrienden van vorig jaar (zij noemen ons rivalen ?) Happy Few voor onze neus. Ze waren, zelfs na een jaar, nog een beetje aangebrand over het feit dat wij opgeschreven hebben dat ze achter ons hebben aangelopen, maar dat was echt de waarheid heren. Maar hoe dan ook, wij vonden het leuk ze weer te zien.. dat veranderde wel in de loop van de avond, maar hierover later meer.
We hebben ons van te voren een tweetal dingen voorgenomen: exact op tijd starten en sneller dan vorig jaar aankomen. Nu kon dat laatste ook gemakkelijk, want 13 uur was niet echt een toptijd, maar goed een mens moet doelen hebben in dit leven. En werkelijk 10 minuten voor de start stonden we al bepakt en bezakt klaar om weg te sprinten.
Vanaf de eerste meter hebben we het tempo hoog gehouden, snelle beslissingen bij kruisingen, al lopend wat eten en we gingen eigenlijk heel erg goed. De eerste keer dat we de mist in gingen was bij het bordje FIETSPAD, daar zijn we rechtdoor gelopen terwijl dat niet helemaal, eigenlijk helemaal niet de bedoeling was. Maar de uitkijktoren vonden we uiteindelijk nog redelijk snel. Dit was het beste moment voor de regen om met bakken uit de lucht te vallen, want dit was de enige schuilplek op de gehele route. We hebben daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt en even een broodje gegeten. En daar waren ze ineens weer de mannen van Happy Few. Wij dachten nog: “we maken even weer een gezellig praatje” maar daar hadden de heren andere gedachten over: zij wilden nog steeds wraak !
Bij iedere meter dat per ongeluk een van ons achter een van hen liep, werd er geroepen: “jongens, opschrijven voor de website”. Op enig moment moest een onzer dames zich even in de intimiteit van de donkere heide terugtrekken. Dit was het moment voor de heren om hun zaklantaarns onbeschaamd te gebruiken en de camera te hanteren. Gelukkig was het materieel van de heren van bedroevende kwaliteit, zodat de foto’s mislukt zijn. Desondanks is het fraaie stukje natuurgebied op hun website te bewonderen.
De volgende opdracht, dwars door het zand, hebben we vervolgens nog goed doorstaan, maar de man met de hamer kwamen we tegen bij de rode paaltjes. We hebben ze toch echt heel lang aan de linkerhand gevolgd, maar toen de uitkijktoren weer opnieuw erg dichtbij kwam hebben we besloten om te keren, hetgeen later de juiste beslissing bleek. Nou dat viel niet mee voor de tweede keer dat hele eind door het rulle zand. Vanaf dit moment hebben we niet al te veel domme dingen meer gedaan en kwamen we vier uur eerder dan vorig jaar bij de chocopost aan, alwaar we wederom door de choco-dames liefdevol zijn verzorgt. Het was toen nog een kilometer of zes en we begonnen de stal te ruiken. Deze vonden we dan ook om drie uur, bijna 10 uur nadat we vertrokken zijn.
De snert hebben we ons weer heerlijk laten smaken. De Happy Few heren waren toen al naar huis, ze durfden ons blijkbaar in harde licht van de tl-buizen niet meer onder ogen te komen.
Het was weer een mooie nacht en we bedanken iedereen van bedenker, bouwer, post, stempelaar, tot alle gezellige groepen onderweg.
