Lieve organisatoren, Wampex; visioenen van woest stromende rivieren bezaaid met rotsen waarover geraft moet worden. Torenhoge bomen waarlangs afgedaald moet worden met een katrolletje aan een touwtje. Helicopters waarmee we uit putdiepe meren geplukt worden. Ravijnen oversteken dmv een touwbrug. Zomaar wat mijmeringen die bij me opkwamen bij het horen van de naam Wampex. Dat viel tegen…
Bij het betreden van de Haenenburcht koortsachtig schrijvende medestanders; krampachtig tv kijkende medestanders; geconcentreerd luisterende medestanders; elkaar verdringende medestanders bij de borden; kettingkoffiedrinkende medestanders; fel discussiërende cryptogramoplossende medestanders, kortom een bedrijvigheid van jewelste. Ik keek mijn ogen uit. Snel jonges aan de slag. Vellen vol geschreven met allerlei onzin, want je weet maar nooit. Gewapend met digitaal kompas, laser, ouderwets kompas, zaklantaarn, pen, papier, (te) zware rugzak, etc., etc. op pad. Vrolijk kwinkslagen lancerend door de bossen en de heide gelaveerd. Paul achtergelaten wegens barensnood van moeder-de-vrouw. Feilloos alle opdrachten volbracht. Rode paaltjes ter linkerzijde? Geen probleem. We doen er gewoon een schepje bovenop. In een bootje het meer op? Paraplu en regenbroek mee, want je weet maar nooit. Zo waan je je moederziel alleen in het donkere bomenbos en zo sta je met een man of 40 te klessebessen over de zin van het leven.
Ook kan het voorkomen dat je ineens 2x dezelfde uitkijktoren in de ogen kijkt. Tis wel opletten geblazen mannen en vrouwen…..Ik kan iedereen aanraden om een paraplu mee te nemen, want die kun je zo leuk afgeven aan medelo(o)p(st)ers…..Het bedwingen der bouwlanden en heidevelden was met Frens op kop gewapend met zaklantaarn en (ouderwets) kompas geen probleem. Lijnrecht liepen we in de val van de diverse reflectoren en rode paaltjes. Moeten we het nog over Robert hebben? Als een hazewind rende de man over ’s heren wegen en paden. Amechtig hijgend renden wij achter hem aan, want we willen natuurlijk beslist niet te laat komen. We moesten hem constant tot bedaren manen. Ten einde raad ben ik als extra ballast maar bij hem op de rug gaan zitten.
Freerk, ook gewapend met zo’n heerlijk parapluutje, heeft ons menigmaal van doodloperij gered. Als een havik overzag hij de diverse knelpunten in het veld. Wat een kwaliteitszaklantaarn! Bernard had van zijn Janny al de nodige bagage meegekregen en bleef serieus als altijd alle knelpunten de baas. Als wij de hoop al op hadden gegeven zag hij wel weer een lichtpuntje. Het het nog nooit nee nooit zo donker west of twerd aaltied wel weer licht (een leuk wijsje erbij en ik heb weer een tophit). Door onoplettendheid zijnerzijds hebben wij (goddank) de kleine doorbraak gemist. Geen Haenenburchthaan die daar naar kraaide. Het heeft ons wel de eerste plaats gekost, maar dit terzijde…
Marja, onze geldelijke steun en toeverlaat, heeft ons met haar heerlijke lampje menigmaal bijgelicht. Ineke gaf geen krimp. Ze heeft haar beide voeten letterlijk rauw gelopen, maar als een echte moeder werd er niet geklaagd. Volgend jaar gaat ze vrolijk weer mee. Sponsbobsquarepants! Nee, dan Wim. Zeuren dat het een aard had. Elk struikelblokje werd luidkeels vervloekt. De handige paraplu stuiterde diverse malen onder heftige protesten tegen de bosgrond waarna het ding onder vreselijk gescheld weer werd opgeraapt, kortom het zonnetje in het bos. Mag volgend jaar zeker niet weer mee? Maar hij is wel de meest bevaren man van het hele stel. Om 07.00 uur snert en bier van Marja. Hoe verzin je het?
Ps: dertigste???? Geen rode lantaarn? Geen poedelprijs? Geen eeuwige spot en hoon? Deze uitslag valt mij mee lieve mensen, maar we hebben er dan ook hard voor gewerkt.
proficiat! Wim Feith,
namens SSN uit Roden
