14 November was het dan eindelijk weer zover.
We mochten weer de rimboe in voor de Wampex. Ervaringen uit het verleden leerden ons dat een goede voorbereiding het halve werk is. Dus reeds enkele weken voor de start werden alle ins-en-outs van voorgaande Wampexen nogmaals doorgenomen en minutieus bestudeerd. Handboekjes werden al voorzien van de gebruikelijke plaatjes en teksten waardoor we op de avond zelf alleen de aanwijzingen op de borden hoefden te vergelijken en indien nodig aanpassen of toevoegen. Op de avond zelf zijn we met bijna het gehele team pannenkoeken gaan eten in Havelte, wat voor ons, mooi op de route naar Appelscha lag. Gedurende de Wampex hebben enkelen van ons nog lang van de geur van uien, spek en champignons mogen genieten(!?). Bij aankomst in Appelscha is de groep gesplitst om de vele aanwijzingen te verzamelen. Leuk vonden we de vectorroute die tussen de borden verstopt was, maar die kwam niet terug in de route zelf. Leuk grapje voor volgend jaar? Pas 15 minuten voor de start kwamen we erachter dat we de videoroute hadden vergeten. Paniek, maar nog net op tijd, deze route genoteerd. De eerste letter van de route hadden we al gezien toen we aankwamen bij de “ Hanenburcht” en leverde geen problemen op.
Bij route 2 hadden we een discussie over DOOR de verbindingszone, maar enkele minuten later was het paaltje gevonden. Verder geen noemenswaardige problemen tot post A. Leuk zo’n gehelmde dakgoot, zeker als je teamleden nogal afwijkend van lengte zijn! Hierna ging alles voorspoedig totdat we de flippo-route kregen. Het omkeren ging wel goed echter het dubbele pad werd gemist (stom, stom). Kostte toch een slordige 30 tot 45 min alvorens we het oranje touw gevonden hadden. Advies aan de organisatie is om volgend jaar geen oranje touw meer om een boom te hangen als memorie! We zijn hiervoor allergisch geworden sinds vorig jaar te Bakkeveen en nu in Appelscha! Vervolgens snel weer de route opgepakt. Waarom we letter 6 gemist hebben in de omslachtige route zal wel altijd een raadsel blijven, maar gezien hebben we hem niet! De klokkenroute ging wel goed nadat we eerst het pad rechts hadden laten liggen. De puzzels bij de post waren eenvoudig op te lossen en de rest van de route ging soepel, de klinkers werden snel gevonden en ook het omdraaien van route 14 ging vlekkeloos. Door onze goede voorbereiding voegden we route 15 vanzelf tussen en kwamen we bij route 16 GP route.
We gebruiken zowel techniek (GPS) als gezond boerenverstand en schoten na een 100tal meters in de lach toen ons teamlid met de GPS vertelde dat we al bij de paddenstoel moesten zijn! Leuk grapje van de organisatie, blijven doen! Ons gezonde verstand bracht ons vrij snel naar de juiste plek, waarna de wel vreselijk makkelijke oleaatroute gelopen werd. Met de striproute zijn we hebben we toch wel een flink aantal minuten verloren omdat we het niet eens werden over de richting 248 graden en fout liepen. Na ampel beraad toch het juiste spoor gevonden. Prima organisatorische zet door even verderop duidelijk de drukfout te melden, hulde! De wind even verder op de toren tezamen met de dekkleden zorgde voor een luguber geheel, helemaal in de stijl van de Wampex, prachtig!
De doorsteek was niet zo lang en moeilijk als voorgaande jaren echter een konijnenhol leidde tot een bulderend gelach omdat de schrijver van dit stuk languit voorover viel. Het rustpunt met de “W”werd snel gevonden, evenals de rode paaltjes. Discussie hebben we nu nog steeds over de tekst “veerooster”; op het bord staat toch echt “vee – rooster” en dat is volgens ons niet hetzelfde! De post was vanaf dit punt echter al zichtbaar waardoor hiervoor geen tijd werd verloren. Via de post D en de vergezochte route kwamen we bij het Canadameer en kregen we een nogal verhitte discussie over ruimende wind met 4 teamleden terwijl het 5e teamlid door acute buikkramp een beschut plekje moest zoeken (enig idee wat dat betekent als iedereen een zaklamp op je schijnt als je dat nu net niet wilt in een dergelijke situatie?) . De aanhouder, de schrijver van dit stuk, de man met de grootste mond in dit geval, won de discussie en had ‘vanzelfsprekend’ gelijk. De vlotten zijn altijd leuk en we hebben er veel plezier aan beleefd. Vooral Paul die iets nat werd van de sproeiers, dus daar waren die paraplu’s voor!
Het vervolg was relatief eenvoudig waarbij de bierdoppen die veranderden in frisdrank- of zuiveldoppen een leuke vondst was. Bij de volgende post was sprake van filevorming en vertraging vanwege het langdurige noteren. Verder over het bouwland naar het aluminium plaatje en vervolgens op zoek naar de witte reflectoren. Door een afwijking naar links kostte het vinden van de eerste witte reflector kostbare tijd. De kruispuntenroute was te simpel omdat het nummer 1 was vermeld. In Lauwersoog was een dergelijke route een groot succes omdat verder niets vermeld stond! Bij de chocopost weer genoten van overheerlijke chocolademelk met koek. Hoe kun je een Wampexer gelukkiger maken! Over het vervolg van de route wederom discussie binnen de groep. In de tent stond Oosterwolde met kleine letters geschreven en op de paddenstoel met een hoofdletter. Dit is volgens ons niet hetzelfde; een fout-wampie blokkeerde even verderop het zandpad, maar ….?
De videoroute kostte ons veel tijd omdat we fout liepen bij de grote bocht, we gingen rechtdoor. Het brak ons op dat we slechts 15 minuten voor de tijd even gekeken hebben. Les voor de volgende keer! De route die volgde zal ons nog lang achtervolgen, klinkers vonden we pas (kilometers?) verderop. Het was dat de organisatie ons en vele teams met ons op weg hielp, anders hadden we er nu misschien nog wel gelopen. De spreekwoorden bij post H waren snel opgelost en het volgen van het ruiterpad was voor ons goed te doen. De vermoeidheid begon zo langzamerhand toe te slaan en het zoeken naar het oranje paaltje hebben we om tijdsredenen achterwege gelaten. Dat dit 15 minuten extra betekende voor het missen van een letter hebben we op de koop toegenomen. Zeker Paul, intussen getroffen door een pijnlijke knie, was het eens met dit besluit. De snert was weer overheerlijk en een ieder is moe maar voldaan thuis gekomen.
De organisatie van deze Wampex was weer als vanouds van hoog niveau, waarvoor hulde.
Tot volgend jaar!
Megarock III (John, Ruud, Paul, Evert-Jan en Erik (auteur verslag))
