Team Parsifal deed dit jaar voor de tweede keer mee. Wijnjewoude vorig jaar was afzien: zwaar terrein, lange tocht (looptijd 10:40), zware routes (denk terug aan de ‘Rustige Rabatroute’ en het beeld is weer helder) en wateropdrachten waar b.v. vlak voor ons iemand kopje onder ging.
Dus goed voorbereid en dus (te) zware rugzakken met droge kleren, eten, kilos batterijen, drank… T begint al goed. Afslag Appelscha straal voorbij gereden. Maar een fout wampie? niks hoor. Gelukkig een uur van te voren aanwezig, want dit jaar blijkt er ook een videoroute en een audioroute genoteerd te worden. Bij de start slaat de twijfel al toe: He? Bij het begin ‘gewoon’ naar buiten en niet via een achterdeurtje? klopt dit wel?
Het begin gaat verder makkelijk: goed terrein en droog. Aha: de flipporoute. Pas op, die is omgekeerd….. Maar eh, dat er ook nog in de neusjes de volgorde staat? Een paar honderd meter verloren.
Klokkijken (route 11) blijkt ook lastig want, daar waar wij halverwege de route denken te zijn, is het einde al bereikt. De geknipte oleaat en de pijltjes-bolletjeroute zijn goed voor de kilometers en het tempo wordt opgeschroefd. (Overigens blijkt het meten van afstand (170 meter) via het tellen van passen tot op de meter nauwkeurig te werken. Tom bedankt) Dan gaat het goed mis: eerst route 15 (kleintje doorsteek) vergeten. Gelukkig maar een paar honderd meter verloren.
Maar dan: 125 graden doorsteek. Dat lijkt schier onmogelijk door het Donkere Dichte Dennenbos. Dan maar een beetje naar links om te kijken of we eromheen kunnen, dan nog maar een stukje verder naar links en nog verder…. We zijn ‘lost’ en tever om nog terug te gaan. Tja, wat nu: Op geluk en kompas maar op zoek naar memory 3 van de volgende route.
Geluk hebben we, want we lopen er bijna rechtstreeks naar toe. Vanaf dit moment gaat het snel. Bij de strippenroute overigens nog wel gezocht naar paaltje ‘249’ maar niet gevonden. Bij het meertje blijken we toch afgeleid te worden door de brandweeroefeningen zodat we braaf eerst honderd meter met krimpende wind mee gaan…. “Gelukkig” regent het vlak voor de eerste waterpost waardoor ikzelf regenjas+broek aanheb als ik voorop plaatsneem op het vlot. Mijn buurman was minder fortuinlijk maar al met al konden we de sproeigrap erg waarderen. We komen er ietwat laat achter dat in het boekje staat ‘doodlopende’ bierdoppenroute maar verliezen hier weinig tijd.
Even later wordt het voordeel van een grote groep (8 man) duidelijk als slechts 1 persoon (Robert bedankt) het mini-eentje ontdekt bij de kruispunten route….. Excuses aan de dames van de chocopost dat we meteen weer verder gaan. Een goede tijd zit namelijk in het verschiet. Toch lopen we meteen na deze post zwaar te discussieren over de extreem! korte route (linksaf richting Oosterwolde en bij kruising ruiterpad rechtdoor. Dit was dus zo’n typisch Wampex geniepigheidje.
Met wat hints bij de paarden-post schieten we het laatste stuk in. Dan het gelukje: Daar waar veel teams lang gezocht schijnen te hebben naar het oranje paaltje blijkt op het moment dat wij daar aankomen een ander team (na drie kwartier zoeken) hem net te vinden.
Met een eindtijd van 7:14 zijn wij dik tevreden. Maar ja, hoeveel letters gemist? maandag gauw kijken op de website. Algemene conclusie: Het was makkelijker dan vorig jaar (met dank aan het goed begaanbare terrein), maar ook nu weer blijkt dat hoe goed je je voorbereidt en hoe goed je leest, er toch altijd weer wat mis zal gaan. Dat is Wampex en dus leuk.
Organisatie, erg bedankt voor de gevarieerde tocht en leuke posten. Volgend jaar doen we zeker weer mee!
