Zoals elk jaar zal ik ook dit jaar per route de complete WAMPEX toelichten. Gezien de locatie voor de WAMPEX van 2003 waarbij weinig uitdaging in het terrein viel te bespeuren heeft de organisatie besloten om de route dit jaar ook maar niet te lastig te maken waardoor een ieder de kans zou krijgen om de WAMPEX eens te volbrengen. Hoewel uit veel reacties blijkt dat de tocht inderdaad minder lastig en minder zwaar was dan de voorgaande jaren, zijn we er niet in geslaagd iedereen de WAMPEX compleet te laten uitlopen. Dit is op zich niet erg. Elke WAMPEX heeft uitvallers en je kunt natuurlijk ook pech hebben.
Zoals inmiddels gewoon is geworden, werden de boekjes niet bij de start verstrekt. Vorig jaar werden de eerste 6 routes nog op een A4-tje verstrekt, dit jaar moest een ieder zelf in de pen. Route 1 ‘Hanenburchtroute’ stond op het startbord in een ietwat vreemde tekstvorm. “Verlaat de start… “ enz. De oplossing was simpel. Via de zijdeur naar buiten en dan naar het grote informatiebord van Staatsbosbeheer recht voor de Hanenburcht. Letter 1 zat halverwege op een van de schuttingen op het terras van de Hanenburcht. Route twee was ook op het startbord bevestigd: De internationaal gespelde route. Via de verbindingszone (zwarte paaltjes) moest een memorie worden opgespoord. Deze stond ca. 50m zuidoostelijk van het grote bord.
Route 3 was de audioroute. De door Jan fraai ingesproken opname met een boel onzin en fraaie muziek bevatte 6 aanwijzingen die vanaf de memorie tot een splitsing ná een oranje paaltje leidden. Vanaf die splitsing moest de SMS-route worden gevolgd. Deze was bij de basisinstructie gevoegd die bij aanmelden werd uitgereikt. De SMS-route leidde naar post A. Daar was de opdracht opgesteld met de gehelmde dakgoot en de vlotterconstructie met route 5. Route 5 was met kleine reflectoren uitgezet in de randzone van de zandverstuiving. Letter 2 zat halverwege en de route eindigde bij een “W”. Route 6 vervolgde via enige rustpunten (bankjes) op de zandverstuiving aan de Bosberg. Route 7 vervolgde via een memorie met “89” naar een kruising met drie keer “FIETSPAD” waarvan alleen het dichtstbijstaande bord binnen de genoemde straal van 30m viel. Het bospad werd door de meesten snel gevonden en dan kon de route worden vervolgd via de kleine kentekenplaatjes, dit was route 8. Letter 3 was in de eindfase van deze route op een hoog punt bevestigd.
De route eindigde bij een rustpunt. Bij dit rustpunt begon de Flippo-route die door velen niet snel vergeten zal worden. De eerste flippo’s konden eenvoudig worden gevolgd als de route maar werd omgekeerd en de flippo’s in de goede volgorde werden toegepast. Daarna kwamen direct achter elkaar: bij zandpad rechtdoor en bij schelpenpad rechtdoor. Dit dubbele pad werd door velen niet herkend en dan was het bij de volgende kruising zoeken naar nog een ‘rechtdoor’. Dat kon ook nog want er liep een wildspoor dat uitmondde in een breder pad. Dit pad hadden we dicht gelegd met enige takken want het was niet herkenbaar als pad, tenzij iemand daar persé rechtdoor wilde. Al in de vroege uurtjes op de eerste avond is dit punt met Wampies, Fout-wampies en ‘dubbel pad gemist?’-bordjes verduidelijkt. De laatste ‘rechtsaf tot memorie 1’ was ook niet eenvoudig gezien het aantal teams dat het touw voorbij liep. Een Fout-wampie heeft daar goede diensten bewezen.
Route 10 was wat omslachtig beschreven maar verder niet lastig. Op de doorsteek hing letter 5. (Letter 4 bestond niet) Met oostenwind mee schijnt overigens nog vaak verkeerd te zijn gegaan. Het tijdstip 21:35 in deze route werd vaak gelezen als 12:35uur en ging men links (???) in plaats van rechtsaf. Bij de kruising splitsten de routes A en B die elk een eigen letter 6 hadden. Na de slagboom moest de route worden vervolgd door een pad rechts te laten liggen. Echter veel groepen begonnen de 10:22uur van route 11 al toe te passen bij dat bewuste pad, in plaats van bij de eerst volgende kruising. Daardoor melden ze zich al na twee tijdstippen bij de post en misten ze letter 7 bij het meertje. Route 12 was in puzzelvorm opgehangen nabij post B. Na de slagboom moest het pad linksaf gevolgd worden. Door werkzaamheden van Staatsbosbeheer was de geknipte oleaatroute (13) er niet duidelijker op geworden. De sporen die waren ontstaan zijn alle vrijdagen door ons opnieuw gecamoufleerd met takken. Op het ruiterpad hing letter 8. De route eindigde met de aanwijzing ‘bij klinkers rechtdoor’. Dat sommige groepen deze klinkers niet hebben kunnen vinden kunnen we maar amper geloven. Een vak van 1x3meter brandschone klinkers over het hoofd zien…?
Route 14 was een omgedraaide route: de laatste aanwijzing het eerst toepassen. Wij hebben geen enkele wanklank gehoord over deze route en gaan er dan ook maar vanuit dat niemand hier de fout in gegaan is: alhoewel we er niks van geloven. Letter 9 hing voor de voorlaatste kruising in deze route. Route 15 gaf meer problemen omdat veel groepen vergaten deze route tussen te voegen. Letter 10 zat in deze doorsteek verborgen. Route 16 was de Globale Positieroute. Deze route begon op een bekende RD-coördinaat. De eindcoördinaat (niet RD) klopte alleen volgens het vreemd verschaalde kaartje en dat was nou net de bedoeling. De mensen die vertrouwden op de techniek kwamen hier bedrogen uit. Als de coördinaat goed was uitgezet op het kaartje kon de memorie snel worden opgespoord. De oleaatroute (17) was niet moeilijk dachten wij . Alleen gaf de aansluiting op de striproute (18) hier en daar wat problemen.
De oleaatroute eindigde met ‘tot vóór splitsing’ en niet óp de splitsing zoals velen probeerden. Start richting 248° kon niet vanaf de splitsing maar wel van vóór de splitsing. Route A en B gingen hier uit elkaar en vervolgden via letter 11 naar een lang pad dat uiteindelijk tot op de kale duinen liep en dan kon via een vreemde vijfsprong met “249” post C worden gevonden. De zoek-/puzzelopdracht onder de dekkleden was een vreemde onderneming op de eerste avond: er stond nogal veel wind op die avond. Op de derde avond zijn de bordjes bij de opkomende mist snel vervangen door een ‘mistversie’ omdat het knipperlichtje toen vanuit de toren niet meer zichtbaar was. Hier hadden de teams een voordeeltje dat ze meteen de goede koers kregen toegespeeld. Dat voordeel werd aan de andere kant van de doorsteek door diezelfde mist teniet gedaan omdat de rode paaltjes slecht zichtbaar waren. Met name de teams die teveel naar links afweken hadden het zwaar: zij liepen via de paaltjes terug naar post C. Na 1200m doorsteek volgenden zij bijna twee kilometer rode paaltjes om vanaf daar opnieuw de doorsteek te mogen maken. Wie de rode paaltjes vond, vond ook post D met de zwenkwiel-karretjes.
In de vergezochte route (21) moest een slagboom worden gezocht op 230°. Vlak bij “anwb” was ook een slagboom maar dat was niet de goeie. Route 22 leidde via de waterlijn van het Canadameer en letter 12 naar post E. De vlotten waren dit jaar voorzien van piepschuim drijvers om de diepgang te verminderen in het ondiepe water. Omdat de tocht zo droog van karakter was hadden we een sproeier opgesteld voor een ieder die te dicht in de buurt kwam van het bordje met de routebeschrijving. Letter 13 zat ook bij dit bordje. Voor degene die deze letter hebben gemist: dat kostte 30minuten. Via de rood-witte lintjes van route 23, over bergen en dalen, door een dennenbos en met een balk over een diepe brede sloot (die helaas ook al droog stond) naar een oranje reflector. De doodlopende bierdoppenroute (24) liep ‘dood’ in het bos omdat er werd vervolgd met frisdrank en zuiveldoppen. Letter 14 hing bij de bierdoppen. Aan de letterkaart te zien hebben toch een groot aantal teams braaf alle dopjes gevolgd tot het bordje “dit is de laatste frisdrank- of zuiveldop”. Vele van deze groepen hebben nadat ze de laatste bierdop weer hebben opgezocht letter 15 van de kaart gekrast: slim, want deze hoorde natuurlijk niet bij de route.
De post (F) op het strand, in oostelijke richting, was niet moeilijk te vinden. Bij deze post waren de ‘ducks’ uit de Lauwersoog-WAMPEX weer eens van stal gehaald. Op de eerste avond hadden we bij deze post wat last van filevorming doordat de te noteren route wat te veel van het goede was. Op de tweede en derde avond is alleen de letter (16) in het water bevestigd en de routebeschrijving aan wal gebleven. Ook letter 16 kostte 30minuten voor degene die deze miste. Via de scrabble-route (25) over het bouwland en dan met reflectoren naar een splitsing. Bij de reflectoren hing voor zowel de A- als de B-route letter 17. De kruispuntenroute (ook geleend van ‘Lauwersoog’) was dit jaar errug eenvoudig gemaakt door de grote ‘1’ die bij een van de splitsinkjes stond vermeld. Dat doen we dus maar niet weer. De chocopost (G) is dan ook door iedereen gevonden. De korte route (27) is door velen erg lang gemaakt. Jammer, want dat had beslist niet gehoeven. Vanaf de paddestoel richting Oosterwolde en dan bij het ruiterpad rechtdoor. Het ruiterpad lag ca. 4m vanaf de paddestoel en dat hadden velen niet door. Route 28 was dit jaar opgenomen in de video. De verrichtingen van de proeflopers moesten worden gevolgd. Over het algemeen zijn hier weinig problemen opgetreden en ook veel groepen hadden letter 18.
Het paddenpad van route 29 moest worden gevolgd tot de veelbesproken klinkers. Wij verbazen ons erover hoeveel mensen over de kruising zijn gelopen zonder deze ook maar te inspecteren op het voorkomen van klinkers. Élke kruising kan klinkers bevatten en moet daarom altijd worden onderzocht. Voor de tweede en derde avond is het paddenpad verder op geblokkeerd met een Fout-wampie omdat de route vanaf de klinkers die verderop te vinden waren ook kon worden vervolgd volgens het boekje en niemand er achter kon komen dat het niet meer klopte.
Route 30 was een kompasroute met een klein valkuiltje: Bij kruising N.. en Z laten liggen. Een klein grapje waar nagenoeg iedereen direct achter kwam als ze de richting N ingeslagen waren. De route eindigde bij post H. Letter 20 zat op deze route. (19 bestond niet) De spreekwoorden en gezegden over paarden waren hier niet van de lucht. Complete lijsten met allerhande uitdrukkingen kwamen uit de tassen te voorschijn en nóg geloofden velen in de door ons bedachte onzin. Dat een blind paard den vleeschhouwer niet zou vrezen is misschien wel waar, maar is geen gezegde of spreekwoord. Vermakelijke taferelen die onder leiding van de posten Johan en Reinder voor een ieder resulteerden in de juiste oplossing. Na het oplossen van de spreekwoorden zat er toch nog een lastigheidje in deze route. Doorgaans geven wij bij kruisingen of splitsingen de richting aan die gevolgd moet worden, ongeacht wat voor soort pad het is. Deze keer moest het ruiterpad worden gevolgd en dat kon maar twee kanten op: linksaf of rechtsaf. De meeste teams beproefden hun geluk via de wandelpaden. Wij snappen nog steeds niet waarom. Letter 22 hing op het ruiterpad. (21 bestond niet).
Na de ‘edele route’ (31) volgde de PC route (32). Deze was vrij eenvoudig te volgen als de aanwijzingen goed waren overgenomen vanuit de computerpresentatie. Letter 23 hing voor de vijfsprong maar is door niemand gevonden omdat die al in een heel vroeg stadium is verdwenen. De letter is voor de tweede en derde avond niet opnieuw aangebracht.
De kleine kentekenplaatroute (33) was wat lastiger omdat de plaatjes hoog in de bomen waren bevestigd. Dit uit voorzorg, want ze zijn een aantal keren weggehaald. De gecodeerde paaltjesroute gaf weinig problemen naar we mogen aannemen. Alleen het oranje paaltje was lastig te vinden maar iedereen die logisch nadacht kon niet anders concluderen dan dat linksaf daar de bedoeling was. Bovendien stond er ‘zoek’ en dat houdt in dat er in alle richtingen even gespeurd moet worden. De route eindigde bij memorie 7 en vanaf daar was de finish (route 35) niet meer zover weg. Letter 25 zat nog in het laatste doorsteekje. (De letters 24, 26 en 27 bestonden niet)
Zoals al vaker opgemerkt bij deze WAMPEX zullen we er volgend jaar een schepje bovenop doen. Zowel de zwaarte van de tocht (dat hoeft niet persé langer te betekenen), de moeilijkheidsgraad van de routebeschrijving en de zwaarte van de opdrachten onderweg.
Graag tot volgend jaar.
Hendrik Jan Kiers
