Altijd leuk, zo’n gelegenheidsteam vanuit de afdeling op het werk. Eén met WAMPEX ervaring, één die graag jaagt, één die zojuist z’n eerste wandelvakantie in Oostenrijk heeft overleefd, één die 140 jaar geleden in dienst ook wel veel gelopen had, één die toch maar eens vooraf een wandeling extra heeft gemaakt. De voorbereidingen waren dus zeer gedegen.
Het vinden van Lauwersoog als je in de bewoonde wereld woont, was al een hele prestatie, maar we waren allemaal op tijd aanwezig. Onze “ervaren” man zette ons gelijk aan het werk om de video te bekijken en de aanwijzingen op het bord allemaal op te schrijven. Bij deze het eerste bedankje voor de organisatie, want natuurlijk schrijf je hele ladingen info over die we niet hebben gebruikt, en andere info was essentieel en dan schrijf je net wat te weinig op. Volgende keer neem ik de video wel…
De eerste post was simpel en lekker vlakbij; voor ons als beginners duurde het even voordat we dat door hadden. Enfin, het is 21.00 uur en we zijn gestart! De eerste routes even warmlopen, harde wind en koud. Als beginneling verwacht je aanwijzingen van formaatje groot ANWB bord, al snel blijkt dat iets anders te liggen. Probeer maar eens in een gebied van 50 bij 50 meter het minuscuul geschreven woord “domeinbeheerder” te vinden, geschreven op een op zichzelf al klein bordje. Dat is het begin van de volgende route. Na enige wandeltijd (het weer is ook beter geworden) zijn we aanbeland bij onze grootste misser van de avond; vanuit de uitkijktoren de route volgen via de maanstanden in het boekje. En wij maar denken dat de 80M bij de laatste maanstand over de hele route gold. Da’s veel te kort natuurlijk. Heeft lang geduurd voordat we onze dwaling doorhadden. We zijn zeker zes keer heen en weer gelopen in alle windrichtingen.
Supergaaf om in het oefengebied te lopen, en na het oversteken van een enorme toendravlakte kwamen we aan bij post B. Dachten we. Post F? Ok, de posten lagen in hetzelfde gebied maar we moesten wel een flinke correctieslag maken. Het “oorlogsdorp” was kicken! We voelden ons allemaal een echte NAVY SEAL en hebben natuurlijk de bom gevonden. De rekening van die hondenbeet volgt nog! Na een goede eet- en drinkpauze blijkt maar weer dat de opgeschreven aanwijzingen essentieel zijn. Maar ja, het wordt later, we hebben net een bom ontmanteld, je scherpte neemt wat af, dus wat wil je? Ondanks de misser van route 16, zijn we toch in het goede gebied beland, alleen hebben we natuurlijk onnodig veel letters gemist.
Post D weliswaar gevonden en via onze jager en erkend spoorzoeker ook post F (E is achteloos meegepakt) De touwbrug was leuk, net als de andere waterhindernissen. Daarna was het nog verdomde ver en de spieren en gewrichten hadden duidelijk andere plannen dan de geest. Maar de geest was sterker en er volgden nog vele letters en posten. Die met die 4 witte paaltjes en 1 blauwe was ook pittig!
Eindelijk om 07.00 uur de uitermate welkome aanblik van de Finish! Waanzinnig lekkere erwtensoep en diverse trofeeën deden ons de helse pijnen vergeten. We hebben genoten en bij deze een grote pluim voor de organisatie. Maar natuurlijk nog groter voor onszelf!
De volgende keer zijn we zeker…………… ergens anders
