Na twee succesvolle tochten als volledig 6-“mans” vrouwenteam stond er voor deze Wampex een grote verandering op stapel. Door het afvallen van twee onzer teamleden moest er noodgedwongen vervanging gezocht worden. Een speurtocht langs op het oog beschikbare dames, leverde geen enkel resultaat op (zou dat nu aan ons liggen of aan de angst voor de Wampex ?). Uiteindelijk meldde zich een heer die bereid was onze gelederen te versterken. Dat was natuurlijk wel een schok, moesten we zomaar afscheid nemen van ons damesteam?
Na ampele overwegingen vonden we eigenlijk dat we met de afgelopen twee succesvolle tochten wel voldoende hadden bijgedragen aan de emancipatie in Nederland en hebben we zijn aanbod in dank aanvaard. Als er 1 schaap over de dam is volgen er meer, zegt het spreekwoord, en ja hoor daar was de 2e heer die zich aanmeldde. Helaas viel deze voor de Wampex al uit omdat zijn baas bedacht had dat hij nog bijscholing nodig had en niet op tijd thuis zou zijn. Gelukkig meldde zich toch nog een stoere vrouw en daarmee was ons team compleet.
We hebben een hele vroege starttijd op de 2e vrijdagavond. De weersvoorspellingen in de week voorafgaand waren schrik aanjagend ! Hagel, sneeuw, regen, windstoten, ik kreeg spontaan spijt van de inschrijving voor 2004. Normaliter kan de weersverwachting mij geen biet schelen, maar oh wat heb ik vaak op www.knmi.nl gekeken die week. Voor de start hebben we traditiegetrouw weer een aantal heerlijke borden macaroni naar binnen gewerkt voor de noodzakelijke koolhydraten, dit keer in Niekerk de Marne, lekker dicht bij de start. Toen op weg naar zeilschool De Lauwer.
Binnen was het al gezellig druk en we gingen gelijk aan de gang met video, borden en pc. Bevatte die pc nu wel of geen aanwijzingen voor de tocht, er stond wel van niet, maar zou het geen instinker zijn ? Even na vijf uur, als negende team van die avond, is het dan zover, de twijfel is er, wel/geen regenkleding, toch maar niet! We lopen rond het gebouw en voor we er erg in hebben zitten we op het eerste vlot. Bij de 2e post aangekomen blijken we ineens het 2e team te zijn dat komt stempelen, terwijl we onderweg niemand gezien hebben. We worden overmoedig en speculeren alvast over een hele snelle looptijd. We komen bij het riool, een geweldig leuke opdracht. De muziek wordt steeds luider en bij het naar boven klimmen door het gat besluiten we dat we er gelijk wel een voorronde van idols van kunnen maken en dus staan we met z’n allen lekker mee te brullen met de muziek. De jury, die vlakbij bleek te zitten, vond dat we door mochten naar de volgende ronde.. de zoektocht in de huizen. Hier maakten we een kleine fout, we renden naar buiten, tenminste dat dachten we en ineens stonden we weer voor de jurytafel, maar bij het volgende rondje vinden we dan toch de weg naar buiten en uiteindelijk op tijd de geheime code.
De eerste noemenswaardige problemen krijgen we bij het zoeken naar een Z in zuidelijke richting. We hebben van alles bedacht, maar kwamen niet weg bij het bord… tot ineens het kwartje viel. Het was allemaal niet zo ingewikkeld als we dachten, gewoon naar het zuiden lopen ! Dan gaat alles weer prima tot we bij de route komen van de 5 witte en de blauwe paaltjes. Bij het witte paaltje nr 3 gaat het fout… geen paaltje meer te vinden. Doorgelopen tot een parkeerplaats, fout, helemaal terug, opnieuw, links langs het kanaaltje, weer fout, weer terug en dan ineens gaat een zaklamp over de het water en wat drijft daar.. het witte paaltje. Bah alweer iemand die het nodig vindt de boel voor anderen te verpesten. Onder veel gemopper vervolgen we onze weg, na zeker 3 kwartier dolen.
De weergoden die ons tot dan toe goed gezind zijn geweest nemen toch nog wraak tijdens de route door het riet met de geel/zwarte strikken. Striemende hagel, waar door we niks meer zien en we kletsnat worden, maar we zijn vlak bij de finish en kan het ons niets meer schelen. Net binnen de acht uur zijn we binnen en we zijn trots op onszelf.
We bedanken jullie voor het organiseren van de tocht, de gezellige posten (speciale dank voor de dames van de chocopost), de leuke opdrachten en natuurlijk tot volgend jaar.
De gaslichten.
