Als de zomervakanties weer zijn afgelopen, de dagen korter worden en de temperatuur gaat dalen, dan komen de Wampex-kriebels weer opzetten. Zo vanaf oktober uit zich dat in het eerste heen-en-weer gemail en daarmee wordt de spanning lekker opgevoerd. Wampex 2004 is de vierde voor het team Frits en de Rapollies en de derde voor het team in deze samenstelling.
De eerste keer was dus….Lauwersoog 2001 en die editie roept nog steeds schrikbeelden op onder de deelnemers uit onze groep die hem toen ook hebben gelopen. “Loodzware tankbanen”, “tot op kniehoogte baggeren door de modder” en vooral de legendarische opmerking “’t is verder dan je denkt” zijn uitspraken die regelmatig tijdens de latere edities van 2002 en 2003 richting de newbies werden geroepen. De Wampex van 2001 is voor het team uitermate teleurstellend verlopen: laat gestart en uiteindelijk in de vroege uurtjes geestelijk en fysiek vermoeid door de organisatie uit het evenement gehaald. Deze (wan)prestatie is in het jaar daarop een stuk verbeterd met een 51e plaats in de editie 2002 van Wijnjewoude. Deze editie was destijds aanleiding voor de zeer ambitieuze doelstelling om in editie 2003 maar ‘ns serieus voor de topposities te gaan. Echter, dit ging faliekant mis. Uiteindelijk moesten wij genoegen nemen met een 112e plaats.
Deze ongelooflijke deceptie is natuurlijk uitvoerig geanalyseerd. De conclusie: het ging mis bij een ruiterpad, de rode paaltjes na de oversteek op de zandverstuiving, de vervloekte klinkers bij het paddenpad…en we hadden het gewaardeerde teamlied R.V. niet tot onze beschikking. Hij moest zonnodig gedurende die Wampex op de Cook eilanden in de Pacific verblijven J. Ach da’s ook een alternatief voor een Nederlandse vrijdag in november hè? Ondanks dat de afvallige R.V. voor editie 2004 gelukkig weer beschikbaar was, werden de ambities toch maar weer iets voorzichtiger gesteld. Geen noodzaak om op de eerste vrijdag te starten dus, want die wisselbokaal zou toch net ff te hoog gegrepen zijn voor ons. En toen kwam ergens in de week vóór de eerste vrijdag via via het bericht binnen dat editie 2004 wederom in Lauwersoog zou plaatsvinden! Wij zouden pas op de derde vrijdag starten, dus in de tussenliggende tijd hadden we tijd genoeg om de aanvankelijke schrik (“Oh nee, toch niet weer Lauwersoog!”) om te buigen in een ambitieus motto: “Wampex 2004: De Herkansing!”.
Wampex 2004 zou de ultieme mogelijkheid zijn om ons geschonden blazoen van de edities 2001 en 2003 eens stevig op te poetsen! In de Wampex week kwam op woensdag het droeve nieuws dat onze vaste team-benjamin Sjaak Többen last had van buikgriep. De stoelgang, sowieso een kwetsbaar onderdeel van de familie Többen, was niet helemaal OK en blijkbaar was Sjaak dermate verzwakt dat Ma Többen het allemaal niet meer zag zitten. Startverbod voor Sjaak en wij één teamlid minder. Op de Wampex-vrijdag hebben we ons rond de klok van 2 verzameld in het mannenhuis in Assen. De meegereisde vrouwen en bijbehorende kinderen gingen naar het eveneens in Assen gelegen vrouwenhuis en zodoende konden we ons ongestoord voorbereiden op de inmiddels door ons gebombardeerde “Hel van het Noorden”. TomTom leidde ons feilloos over slingerwegen en via plaatsen waar we werkelijk nog nooit van hadden gehoord richting Zeilschool de Lauwer.
De eerste Wampex-opdracht begon daar direct, want hoe vind je vanaf de afgelegen parkeergelegenheid die zeilschool nou? Uiteindelijk is dat toch nog goed gelukt, mede dankzij wat herkenningspunten van editie 2001. Na ons gemeld te hebben bij de wedstrijdleiding hebben we verder even lekker gerelaxed bij de open haard. De borden met aanwijzingen bleken dit jaar een makkie en daar waren we snel klaar mee. De gebruikelijke video had dit jaar een ander karakter, maar bleek later toch zeker wel zinvol. Belangrijk onderdeel van dit moment is traditiegetrouw de bespreking van de tactiek. Omdat we de ervaring hebben dat het belangrijk is dat iedereen er “bij” is gedurende tocht, hebben we er dit jaar voor gekozen om de ene helft van de groep het initiatief te laten nemen bij de even routes en de andere helft bij de oneven routes. In het begin houden we ons daar ook strak aan, maar later verwatert dat natuurlijk wel een beetje. Maakt ook eigenlijk niks uit. Het geouwehoer over de tactiek is minstens zo leuk als wat het uiteindelijke oplevert!
Toen de wijzers van de klok richting 18:20 uur gingen, liep de spanning geleidelijk op tot het niveau wat vaak “een gezonde wedstrijdspanning” wordt genoemd. Na het spreekwoordelijke startschot gingen wij vol goede moed van start. De “krimpende” en “ruimende wind” waren in het pre-Wampex mailverkeer nog een keer aan de orde geweest, dus gingen we in de goede richting rond het gebouw. Tot onze verrassing troffen we daar direct al post A aan, zodat we het eerste stempeltje en de routeboekjes al vroeg binnen hadden. Ook moesten we daar direct de eerste opdracht uitvoeren. Werkelijk blauwbekkend en met de capuchons en mutsen op hebben we een paar minuten naar de verrichtingen van een andere groep staan kijken. Ondergetekende (JK), niet in het bezit van een muts, sjaal of capuchon, maakte zich reeds ernstige zorgen over de gemaakte kledingkeuze. Toen wij eindelijk aan de beurt waren, moesten we (inmiddels verkleumd) vaststellen dat er in de vlotten werkelijk geen beweging meer te krijgen was! Via post A hebben we de organisatie er bij geroepen. Na wat professioneel gesputter van onze kant hebben wij natuurlijk direct het genereuze aanbod van de post-dames aangenomen om de 5 minuten wachttijd op hun lijst te noteren.
Toen de inmiddels gearriveerde organisatie na wederom enkele minuten concludeerde dat er een serieus probleem was met een vastzittend touw hebben wij maar hun advies opgevolgd om maar om te lopen. Gelukkig hebben we de letter bij het led-je niet gemist. De eerste routes gingen heel erg soepel en als snel kwamen we d’r achter dat die video eigenlijk best wel handig was. Als je moet zoeken naar “54” en in de video kwam een bord met “53” voor, dan weet je in ieder geval waar je naar moet zoeken. Hetzelfde gold ook voor de nummering op de uitkijktorens. De grote doorsteek naar de toren met het nummer “2” was heel lang. Tot onze verrassing kwamen we geen letter tegen en dat maakte ons wel een beetje onzeker. Over het vervolg met het schelpenpad en de maantjes moesten we wel even nadenken maar die leverden toch zeker geen problemen op.
We hadden inmiddels het idee dat het eigenlijk wel lekker liep en dat werd bevestigd bij post B. Hoeveel precies, dat kwamen we niet te weten, maar we hadden zeker al heel wat teams ingehaald! De tweede wateropdracht was weer een oversteek met vlotten en dat leverde gelukkig geen natte pakken op. Zo langzamerhand steeg de moraal en die werd nog eens aangewakkerd door de gang door het riool en het opzwepende “You’re in the Army now” in het militaire oefendorp. Een eerste serieus probleem deed zich voor ná de opdracht in het dorp. Ga naar “Marnehuizen” en zoek de “Z”. Twee problemen daar: er waren 2 bordjes met “Marnehuizen”, waarvan één met een streep erdoor en geen van beide had een bordje met een “Z” in de buurt! Dit heeft ons toch zeker een kwartier een gekost en lichtelijke paniekvorming dreigde zich even van ons meester te maken. Wat nu? Was die “Z” nu de kompasrichting “Z”? Maar dat was eigenlijk niet logisch, want de oleaatroute begon bij “Z”, wat zou inhouden dat er toch echt een fysieke “Z” zou zijn, en niet de fictieve Z van het kompas!? Uiteindelijk (op goed geluk?) een zuidelijke koers ingezet en toen kwamen we gelukkig al snel het gele bordje met een “Z” tegen.
De oleaat was verder niet zo verschrikkelijk moeilijk dus ook daar kwamen we zonder kleerscheuren uit. Bij post D kregen we het eerste bewijs dat we errug goed bezig waren, want we hadden inmiddels 17 teams ingehaald en we lagen 11e! De volgende opdracht was bij post D; een klimnet wat over een water was gespannen. Het zag er moeilijk uit, maar als je naast elkaar erover liep, dan spande het net zichzelf en was het eigenlijk een makkie. Gesterkt door het feit dat we al veel teams hadden ingehaald bedwongen wij de volgende routes. Met name die van de krekels was wel geinig. De chocoroute is altijd een Wampex-hoogtepunt. Deze keer was het een enorm eind sjouwen over een vlakte,….en aan het eind wel een post maar niet de lieftallige choco-dames!
Vanwege de slechte weersomstandigheden moesten we nog een stukkie verder lopen, want de (mooie) tent stond op een plaats met wat meer beschutting, midden in het bos. Voor die post hebben we nog even zitten te twijfelen. Moest je nou met 58 graden dwars door het bos, of mocht je toch via de weg de hoek om? We hebben ons maar opgesplitst en we zijn geen letters tegengekomen. In de lekkere warme tent was het natuurlijk weer de traditionele “poeljermolke” (of hoe zeg je dat op z’n Fries?), de koek en de onvermijdelijke Elstar.
Direct na de Choco-post was er post F met de touwbrug, die ik zelf toch nog wel wat lastig vond. Oorzaak was ook het experiment met de schoudertas. Op zich was dat wel lekker lopen, maar met zulke proeven bungelt ie gevaarlijk voor je en brengt je hopeloos uit evenwicht. Lichtgewicht teamlid Robert K. liet ons even zien hoe je een touwbrug ook kunt nemen!
Bij post G was er weer een forse oversteek met vlotten. Bij deze opdracht zagen we ook team 29 (met o.a.Tjardy) weer eens terug. Dit team was vlak na ons gestart en dus ook bezig met een hele goeie Wampex! Bij post G was het deelnemersveld een beetje opgestroopt en de ervaring leert dan inmiddels dat je met een goede voorbereiding op de volgende route heel snel een goeie slag kunt maken. Vooral bij de start van (rode) reflectorroute hebben we zeker een paar teams ingehaald!
Aangekomen bij de post aan het Lauwermeer lagen we inmiddels al 5e! Ook de opdracht met de WC-potten had weer wat een opstropend effect en dus hadden we weer verse prooi in zicht! Direct na deze proef hadden we me onze tactiek (weten wat je met de volgende route moet doen) direct alweer 3 teams gescoord. Met een werkelijk torenhoge moraal begonnen we aan de laatste loodjes. We hebben geen enkel probleem ondervonden met de laatste routes. Toen we op een gegeven moment de lichtjes van de laatste in te halen groep in het vizier kregen, roken we echt “bloed”! Waar we de energie vandaan hebben gehaald weten we niet meer, maar we hebben nog een heel stuk in looppas gelopen! We hebben team 29 nèt niet ingehaald, want we finishten 1 minuutje later.
Totale looptijd 6:36 uur, voor ons doen een onwaarschijnlijke tijd. Als we het over zulke tijden hebben, dan hebben wij het altijd over het niveau Waldpyken. Niet omdat we die persoonlijk kennen, maar we kennen ze van de uitslagenlijsten en van het feit dat ze ons ooit eens in ferme tred hebben ingehaald…. Onder het genot van een biertje bij het houtvuur beseften wij plotseling dat we voor een top-10 klassering in aanmerking zouden komen!? Spanning alom en afwachten tot dinsdagochtend, want dan zou bekend gaan worden hoeveel strafletters wij zouden hebben! Dinsdagochtend 30 november. Iedereen is op z’n werk en plotseling daar het eerste mailtje: helemaal geen gemiste letters, 2e op onze avond (na team 29) en 3e overall!!!!
Onwaarschijnlijke prestatie natuurlijk en mwah, we zijn best wel trots op ons zelf J. Plotseling gaan de gedachten nog even uit naar post A. Hadden wij niet 5 minuten in mindering moeten krijgen op onze looptijd? Richard K. onderneemt direct actie middels een mailtje naar de organisatie. Voorzitter Hendrik Jan Kiers is rap met z’n antwoord: NEE! Onze vrouwen, stiekem toch wel trots natuurlijk op hun mannen, maar wellicht ook een beetje jaloers (?) zijn nu aan het overwegen om ook maar ‘ns een goei te doen naar de eeuwige Wampex-roem! Dus Wampex’ers 2005: als jullie volgend jaar de “Rapollie Poedies” tegenkomen, dan zijn jullie gewaarschuwd!
Dinsdagavond 30 november. Klein dompertje nu ik zojuist lees dat de organisatie toch heeft besloten om de beste 3 van de eerste vrijdag boven ons te plaatsen, zodat we nu 5e zijn, maar het heeft ons dus wel een bokaal opgeleverd (en stiekem is het voor ons nog steeds 3e) Volgend jaar starten we weer op de eerste avond en gaan we echt voor de overwinning. De moraal die we van dit jaar hebben gekregen houden we vast tot de eerste Wampex-vrijdag in november 2005! Wij bedanken de Wampex organisatie voor de prima organisatie en we hopen met jullie dat de 30e editie van volgend jaar weer een succes mag worden.
”Frits en de Rapollies 2004”
Jeroen Brouwer
Robert Kamerling
Jan Kiers *
Richard Klap
Frans Többen
Richard Vietje
*) Nee, geen familie (en dus niet in het bezit van voor-informatie of wat dan ook : )
