WAMPEX 1 DECEMBER 2006
Wij liepen de wampex met zes man onder de naam The Lawbrothers. The Lawsisters zouden ook meedoen maar door o.a. ziekte hebben wij de groepen samengevoegd.
Om 16.00 uur aanwezig. Het was druk en iedereen was bezig met schrijven. Wij wisten niet goed wat belangrijk was om op te schrijven. In ieder geval de pc-route zo goed mogelijk opgeschreven. Om 17.08 lopen. Krimpende wind, o ja gelezen op het internet: tegen de klok inlopen. Dat ging goed dus. Maar na de De Gezellige Waxineroute ging het al fout. We hadden de weg over moeten steken maar wij gingen richting Camping Lauwersoog. Terug, opnieuw proberen en toen ging het goed.
Vier anderen van de groep hadden al vaker de wampex gelopen en dat was te merken ook. Zij hadden bijvoorbeeld bijna alles op de borden overgeschreven. En Klaasje kon erg goed uit de voeten met de Spinnenweb- en Oleaatroute.
De tweede keer dat we verkeerd liepen was op de klokkenroute. Na twee keer zagen wij de fout: we moesten beginnen met 12.16AM. en daarna ging het weer als een speer.
Vooral Ben was goed in het opspeuren van de plaatjes in het bos (bijvoorbeeld de Geconserveerde route, Hartjesroute en Blauwe Knooproute) hoewel bij de laatste route vooral de bierdopjes werden gevolgd. Heel typisch. Je leert de mensen wel kennen.
De derde keer fout lopen was na het militaire oefendorp. Bij de verkeerde brug afgeslagen. Gelukkig toch het kentekenplaatje gevonden en daarna geen (grote) fout meer gemaakt.
Twee van ons hadden een kompas bij zich. Maar of Douwe daar nou zoveel verstand van had. Het ging regelmatig als volgt: Douwe: ’die kant moeten we op, ik kan er niets anders van maken’. Als Pieter dan zei: ‘nou, volgens mij is het die kant op’. Dan was Douwe even stil, keek op zijn kompas en zei: ‘O ja, klopt, die kant ja’.
Bij het oversteken van water was Henk wel erg stil. En terug op de wal zag je de opluchting. We waren trouwens blij dat we op het eind niet meer het water hoefden over te steken. Ons evenwicht en concentratie was niet meer zoals het normaal was.
We waren best lang onderweg (11 uren!) maar doordat we zo goed op de route lagen zijn we gewoon doorgegaan, ondanks de zere benen en voeten. En wat dat betreft ben ik trots op ons groepje. Bij de finish hebben dankbaar van de snert gegeten.
The Lawbrothers.
