Van een vrijwilliger
Het was een mooie tijd maar aan alles komt een eind, dus wil ik allereerst alle mensen bedanken die ik in al mijn taxi jaren in de wampexbus heb mogen vervoeren. De een blij en opgelucht dat ze konden zitten, de ander ontevreden omdat ze uit de tocht werden gehaald.
Maar na zo’n vijftien jaar op de WAMPEX taxibus te hebben gereden, heb ik begin dit jaar in goed overleg met de ‘algemeen directeur’ van de WAMPEX organisatie, de stap genomen om van de bus af te stappen, niet omdat ze me er vanaf wilden hebben (integendeel) maar voor mijn gezonde verstand was het beter om te stoppen. Waar ik andere jaren toch redelijk actief was in de organisatie, door middel van het lopen van de proefloop en het maken van opdrachten, liet ik het dit jaar door omstandigheden een beetje afweten. Het organiseren van zo’n tocht is precies hetzelfde als het lopen ervan, na drie tochten zeggen wij ook wel eens: “Bah, nooit weer”, maar ach na een paar weken hebben wij ook weer zoiets van: “Op na volgend jaar”.
Dus heb ik gezegd; zet mij maar eens achter die finishtafel neer, en zo kan het nu dus zijn dat er mensen binnen komen die zeggen van: “Hé, die ken ik van de bus”.
26 oktober
De proeflopers hadden al gezegd dat het een zware tocht zou worden. Nou weet ik uit ervaring dat dat ook wel eens gebeurd om de boel een beetje aan te dikken maar bij binnenkomst rond 23.15 uur zagen we al iemand zitten met het been omhoog en een dik verband erom: bij nadere informatie, een pijnlijke enkel. Zou het dan toch echt zwaar zijn?
Zo rond 01.30 uur verwachten we dan toch wel eens de eerste groep maar alles wat er bij de finish binnen komt en zit, zijn groepen en enkelingen die de handdoek in de ring hadden gegooid en gestopt waren. Hieronder waren groepen met meer dan tien jaar wampex ervaring. Eindelijk om 03.40 uur meldt zich dan de eerste groep deze werd dan ook met veel gejuich binnen gehaald. Rond 7:30 uur waren toch weer alle groepen binnen en konden we huiswaarts keren voor een paar uurtjes welverdiende slaap.
16 november
Zo daar zijn we weer vrijdagmorgen 16 november rond de klok van 08.30 uur melden we ons weer op de Ikeleane, eerst de zendmast maar omhoog en dan naar binnen voor de rest. Eerst maar een kopje koffie en daarna de rest van de portofoons installeren, de startborden klaar zetten en dan zit het er voor mij al weer op, ik wens een ieder een fijne dag en “tot vanavond”. Om 23.15u komen we Hanneke en Martie aflossen die er al vanaf 15.00u zaten om de groepen de startlocatie uit te sturen. En dan, ja dan wordt het wachten, wachten en nog eens wachten de groepen lopen bijna allemaal goed, en op koers. Onze vaste EHBO-er Marco en onze WAMPEX taxichauffeur Theo gingen door het vele werk dat zij deze nacht moest verzetten een uiltje knappen (ze hadden het deze avond erg rustig).
Om plm. 3.15 u. komt dan de eerste groep binnen, en wordt het in de kantine steeds wat meer rumoeriger steeds meer posten melden dat ze de laatste groep hebben gehad en vragen om te vertrekken, maar de mensen bij de finish zijn streng doch rechtvaardig en vragen de post niet eerder te verlaten dan als de opruimploeg (bestaand uit Jan, Hilbrand, Sape en Jelle) – deze mensen verzetten de hele nacht door heel veel werk – is geweest. Dan om 7.30 u. moeten er op papier nog vijf groepen binnen komen. Diverse mensen gaan naar buiten om ze op te sporen maar helaas worden er geen zaklantaarns meer waargenomen. Dan maar de contactpersonen bellen, maar ook dit levert niets op dus blijft er nog maar 1 optie over en dat is de kaartenbak doornemen, en jawel: de vijf groepen hebben zich keurig afgemeld en ook een eindtijd gekregen maar deze was niet op het hoofdformulier overgenomen. Helaas ook wij zijn maar mensen en kunnen een foutje maken en daarom wil ik die mensen die om plm. 7.45 u. nog telefoon van ons hebben gehad onze excuses aanbieden voor het verstoren van hun welverdiende slaap. Zo kon de organisatie ook rond 8.00 u. naar huis voor een paar uurtjes slaap.
Zoals velen van u vast wel gezien hebben, wordt de organisatie steeds professioneler en daarom heeft de organisatie besloten haar medewerkers herkenbaar te maken voor alle lopers door petten, polo’s en bodywarmers aan te schaffen.
Hartelijk dank daarvoor.
7 december
De laatste wampexavond alweer van 2007 Als om 23:15 uur de heren van de finishtafel de kantine binnen komen zien ze de eerste uit gevallen groep al zitten, dit kan nog wat worden dus. Ook de wampex taxibus heeft het aanmerkelijk drukker dan de voorgaande avonden. Dan komt er een telefoontje van een groep: “Wij staan op Petersburg kunnen we opgehaald worden?”, dan niet veel later staan wij bij een groep op een kruising in Wijnjewoude. Ook deze groep had dus iets goed fout gedaan. Maar ook posten melden steeds meer uitvallers zodat de bus kan blijven rijden. Als dan net voor 4:00u de eerste twee groepen zich melden aan de finish is dat een zucht van verlichting voor de organisatie.
Steeds meer groepen komen bekaf en met modder tot ver boven de knieën en de tong op hun modderige schoenen binnen. Plotseling over de portofoon centrale: “Help! Ik zit met de auto in de sloot”. Lichte paniek komt boven maar al snel blijkt dat hij achteruit rijdend in een greppel was gezakt en door een sterk wampex team er weer uit is geduwd. Dan komt er een post met een sterk verhaal binnen, zo van: Er was een mevrouw die de oversteek zo mooi vond dat ze spontaan in de sloot sprong en op de weg weer droge kleren aan trok. Dan heb je wel zoiets van is dit waar? Maar dat van het verkleden was dus echt zo.
Er komen steeds meer groepen binnen die goed kunnen lopen ondanks de barre weers- en terreinomstandigheden. Door deze omstandigheden werd de eindtijd met een half uur verlengd en konden de laatste groepen net voor 8:00 uur uitgeklokt worden. Zo voor de mensen achter de tafel zit jaargang 32 van de wampex er weer op en kunnen naar huis.
Voor alle vrijwilligers gaat het nog even door want de route wordt in groepjes van twee mensen in z’n geheel nagelopen om alle flesjes, pakjes, en wikkels van mini reepjes die de lopers hebben achter gelaten op te ruimen want de organisatie wil alle terrein beheerders te vriend houden zodat ze nog een keer terug kunnen komen.
Wat ik dan ook aan alle wampexlopers wil vragen: Neem uw afval mee naar de eerst volgende post! Want daar staan vuilniszakken waarin u uw afval kwijt kunt. Ook de organisatie wil wel een keer naar huis.
Rest mij nog alle wampexlopers en vrijwilligers alvast een fijne kerst en een gelukkig Nieuwjaar toe te wensen.
Tot volgend jaar
