Een verslag vanachter de schermen (Wampex 2007)
Wat gebeurt er zoal in de voorbereiding en wanneer beginnen we hier mee, en wat gaat er zoal fout. Nou, ik kan jullie nu al verklappen dat de eerste gedachten/ideeën bij de laatste Wampex al weer zijn uit geprobeerd en uitgesproken voor de komende Wampex 2008. Ieder jaar proberen we weer nieuwe dingen/thema’s te bedenken. We hebben namelijk verschillende denktanks en analisten die overdenken of het uitvoerbaar is. Deze Wampex 2007 was behoorlijk zwaar voor wat betreft de kilometers (25,3) en het weer.
We hebben als organisatie grote bewondering voor diegenen die deze Wampex maar dan vooral 7 december hebben getracht te lopen/volbrengen. We hebben als mensen van de organisatie nog heel wat werk gehad om alles op tijd klaar te krijgen. De zandpaden en de maïsvelden waren eigenlijk niet begaanbaar maar gelukkig was het laatste gedeelte van de Wampex wel te doen: toen was het waterpeil behoorlijk gedaald. Ik ben dus niet de enigste die bij post B in het water ben gevallen. En dat op de eerste dag van de Wampex. De woensdag ervoor hadden we nog met 5 man over de plank gelopen, maar de vrijdag ging ik er bij de eerste stappen net op het midden van de plank doorheen tot mijn middel. Dit was zowaar geen leuk moment, maar Jelle van der Molen en de voorzitter trokken mij er gelijk uit. Zij hebben mij direct vervoerd op de kar door de snijdende kou zodat ik bij de camping mijn reservekleren vlug aan kon doen. Niet leuk. Had ik gelijk een bijnaam, en ben ik de hele week geplaagd in Drachten, zo vlug gaat het verhaal van een snoek.
In de voorbereiding hadden we ook al pech met post B, want toen kreeg een organisator van formaat zijn vinger bekneld tussen 2 dikke balken. Nou je wilt het niet weten: ik was niet de enige de lijkbleek was en transpireerde. Verder hield ik mijn adem in, maar diegene juist niet, hij was in de verre omtrek van Bakkeveen te horen. En terecht. Het hele bestuur was in angst, want als Jan van der Velde weg viel dan zou dat een hele aderlating zijn. En moesten we de Wampex misschien wel verplaatsen. Klein Glapje. Dus we hielden de moed erin. Dit was ook wel nodig, want in de proefloop die we een maand eerder hadden gedaan, was de moed erbij mij althans uit. Ik deed voor de eerste keer mee, en vond het behoorlijk frustrerend bij (daglicht) dat ik 2x de finish zag, maar dat ik steeds weer de tocht moest vervolgen, want nog was het einde niet in zicht. Ik heb toen ik toestemming kreeg om eindelijk naar de finish te mogen, de jongelui een poepje laten ruiken, en nog even VOLGAS gegeven, zodat zij merkten dat ik op karakter de tocht heb volbracht. Het blijkt nu nota bene ook nog dat VOLGAS heeft gewonnen. Maar ja dat is logisch, het is koud en wij zijn allemaal afhankelijk van de gasunie, en die heeft overal leidingen lopen, dus ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat zij via deze leidingen reeds ons stiekem hebben gevolgd.
Stiekem niet, want het was tijdens de proefloop behoorlijk warm. Ik voelde mij nog net geen Tarzan, maar dat liedje hebt u allemaal kunnen horen via de video. U hebt mij zien lopen, wellicht weet u wie ik was, ik was namelijk in gevecht met de kleinste opvliegers. Maar dat is nog niet alles, want Jan van der Velde en ik bleven patent houden wie de meeste bloopers zou maken: Weer op een voorbereidingsavond na de koffie, bleek deze persoon de schuur omhoog te willen krikken met zijn hoofd. Zijn verstand kwam op nul te staan, het bloed stroomde overal en een zielig vrouwtje was er niks bij. Inmiddels heeft hij eindelijk toegestaan dat de kapper naar zijn hoofd mocht kijken, en die constateerde dat zijn haar rijp was om geplukt te worden. Gelukkig kon hij er in november toch bij zijn. Maar bij het testen van post E verging mij het lachen. Hilbrand Hiemstra en ik zouden de touwbrug testen maar daar ging ik voor de tweede keer bijna het water in, mijn been gleed uit, maar mijn armen werden alsmaar langer ik zweefde tussen hemel en water. Het leuke was dat Hilbrand ook behoorlijk spanning kreeg op zijn bovenarm omdat ik aan zijn touw hing. Dat is niet erg ,dit was alvast een leuke oefening voor hem om zaterdag avond in Gorredijk weer aan het touw te trekken namens TTV Bakkeveen. Petje af, een nacht geen slaap, de hele dag gewerkt, en dan ’s avonds nog eens 8 a 10 x touwtrekken, ik was de enigste supporter, en heb diep respect voor zulke jongens. Men had geen respect voor mij men lachte mij zelfs toe, en hoopte dat ik het touw zou loslaten. Maar ik was toen niet van steen, heb mij enigszins verheft, hen toegesproken, dat het lachen hen zou vergaan, en dat zij mij toch wel binnen enkele minuten naar de wal moesten loodsen, omdat ik niet getraind was om een touwtje vast te houden. Gelukkig hebben de lachers dit positief opgepikt, en ben ik droog gebleven, althans voor wat dit betreft.
Ik kan u ook nog verklappen dat wij een nieuw record hebben gevestigd. Wij hebben met behulp van de taxichauffeur de chocotent binnen 30 minuten opgezet. Wellicht hebt u de tent van binnen en van buiten goed kunnen bewonderen, want daar kreeg u eindelijk de aandacht die u na een jaar wachten op de Wampex kreeg. Het was daar gezellig druk, en de romantisch sferen van het bos en de lekkere geur van de choco deed u waarschijnlijk denken aan de tocht der tochten in 1963 (de Elfstedentocht).De Wampex van 7 december had daar ook iets van. Tenminste als we de geluiden zo op mochten pikken. Dat doet ons goed als organisatie, want als u tevreden bent dan zijn wij het ook. Verder zien wij ieder jaar weer nieuwe gezichten dat doet ons goed, mensen die voor het eerst meedoen, en dan de tocht ook nog volbrengen ook al doe je er 12 of 13 uur over. Of zelfs ploegen die van geen ophouden weten, en de tocht eigenlijk ook terug willen lopen. Hier steken we dan maar een stokje voor, omdat wij onze verantwoordelijkheid ook kennen voor het thuisfront.
Wellicht dat post D daar ook invloed op had, hier had men onder leiding van Anne Brouwer namelijk 2 hangmatten gemaakt in het bos, maar tot onze verbazing was er niemand die erop wou slapen, zodat we volgend jaar moeten overwegen om dit toch wat leuker aan te kleden. Er komen gedachten bij ons op, of we er volgend jaar kussens of een dekbed erop moeten leggen. Het kan zijn dat de doorstroming dan iets minder snel gaat. Gelukkig mocht ik eindelijk ook eens aanschouwen bij het opzetten van deze post, dat de gedrevenheid van de bouwers geen grenzen kent. Men vliegt door de sloot, en zegt dan dat men maar 1 natte voet heeft, en dat men er geen last van heeft en dat de sok gewoon droog blijft omdat men een schoen aan heeft, gelooft u dit verhaal nog? Ik begin te twijfelen maar ik zal u maar niet verklappen welke persoon weer iets had. Privé snuffelt hij ’s nachts in de boekenkast en gaat hier een gevecht mee aan, dus het werd tijd dat dit de laatste avond was.
Tijdens de voorbereidingen komen er allerlei eigenaardigheden en andere persoonlijkheden boven. De ene denkt dat hij in een crossauto zit, de ander doet net of hij de boswachter is. Weer een ander zegt dat hij de sleutel van het hele bos heeft. (???) Weer een ander wil een disco in de chocotent maar de dames vinden dat te druk aan het hoofd, de appels, en peren gecombineerd met choco en uw kaart te stempelen is toch een heel werk. Om nog maar niet te spreken over het wel of niet regelen van vervoer voor diegenen die met de taxi willen omdat zij vroeg willen opstaan. Wat u ook niet weet is dat er zelfs in de organisatie mensen zitten die na de gehele nacht bezig te zijn geweest, nog eens een voetbalelftal gaan coachen, en pas laat in de middag hun dutje doen, om ‘s avonds dat ene doelpunt te zien van het Nederlands elftal. Wat vindt u daar nou van. Ik vindt het echte bikkels. Wat mij betreft roept de bondscoach deze mensen direct op.
Buiten de voorzitter om (allesweter en regulateur), en de rest kan ik niet op papier krijgen omdat dan het papier te kort is, zijn er ook nog mensen die contact zoeken met de hele wereld tot Zweden toe om toch maar iedereen in en iedereen uit het veld te krijgen. Ook hebben we iemand mocht u een knoopje los hebben, u hem kunt vragen (1 euro) om voor eens en altijd een knoop te leggen, en dat deze niet weer los gaat, tenzij hij het wil. Maar ja dat heb je met bootjes mensen die door het bos willen varen, het was bijna gelukt, maar Piet Paulusma stak daar de laatste Wampex avond een stokje voor. Hoewel iemand tegen ons zei dat het vanaf 9 uur ’s avonds droog en mooi weer zou worden 7 december. Vanaf dat moment zijn wij waarschijnlijk op een ander continent geweest, omdat de weersomstandigheden iets van de Noordpool hadden en de weergoden heftig tekeer gingen vanaf 9 tot 10 uur. Een kleine inschattingsfout denk ik, getaxeerd op een andere dag.
Wat denkt u van mensen die al meer dan 30 jaar in de organisatie zitten, de proefloop lopen en dan ook nog eens wachten bij post H om u veilig over het water te zien gaan. Dat zijn toch echt mensen die we een warm hart toedragen. Want door zulke mensen kunt u al jaren meedoen. Ik spreek diepe bewondering voor deze persoon uit, en wat mij betreft krijgt hij Koninklijk bezoek. Ik wil u namens de organisatie bedanken voor uw komst, want als u er niet was, konden wij wel inpakken en wegwezen. Uw trouwe komst en doorzettingsvermogen is voor ons ieder jaar weer een nieuwe uitdaging.
Ik zeg ook de dames/heren van de gehele organisatie (die heel intens meeleven en hele dagen/avonden/nachten alleen moeten doorbrengen) dank voor de steun die zij aan ons geven, om dit voor u mogelijk te maken. Alle hulde aan het campingechtpaar Theun en Marjanna die altijd uitblinken in hun gastvrijheid naar ons en nu naar u. Zij en vele vrijwilligers hebben er alles aan gedaan om het u aan niets te laten ontbreken, van parkeren tot een lekkere versnapering. Ook blijkt hieruit opnieuw dat Bakkenveen een oord is waar het goed vertoeven is.
Hartelijk dank aan allen die de Wampex 2007 mogelijk hebben gemaakt en toestemming hebben gegeven. Ieder jaar constateren wij dat u maximaal probeert om de natuur schoon te houden, daarvoor dank, maar het kan nog beter. Wij vertrouwen erop dat u zich dit ieder jaar opnieuw realiseert. Wij zien ieder jaar weer met verbazing en genoegen uit naar uw outfits, stel ons niet teleur, wij genieten van u als grot en spleetbedwinger.
Een vrijwilliger en bouwer en een echte Wampex liefhebber.
====================
Van de redactie:
Sape is één van de mensen die de WAMPEX zo’n warm hart toedraagt dat hij dit jaar mee heeft proefgelopen, álle klusavonden in oktober aanwezig is geweest, álle vrijdagen overdag heeft meegwerkt om de boel op te bouwen en ook op zaterdag 8 december tot het laatste uur heeft meegewerkt om alle route-aanwijzingen en zwerfvuil uit de bossen en de weilanden te halen.
Ik schrijf dan ook zonder schroom: ‘Deze WAMPEX werd mede mogelijk gemaakt door Sape van der Wal.’
HJK
