Vorig jaar hadden we een super resultaat, snelste looptijd, echter door het missen van enkele letters zijn we op 5 minuten na tweede geworden. Dit jaar wilden we meer… De eerste wampex-avond, waaraan wij deelnamen, was op 26 oktober 2007.
De weersvoorspelling was gunstig (droog, vrijwel geen wind, 6 á 8 graden en kans op mist, bovendien zou het nagenoeg volle maan zijn, dus niet al te donker. Een goede voorbereiding begint bij een goed gevulde maag. Daar de start van de wampex vlak bij Wijnjewoude was, werd gegeten bij Arjan, die voor het eerst zijn kookkunsten vertoonde voor een stel hongerige beren. Nog nooit eerder had hij zoveel klaar gemaakt. Volgens hem had hij veel te veel klaargemaakt. Hij had zich echter verkeken hoe gretig wij waren, de pan met pasta ging dan ook schoon op.
Als volgepropte kalkoenen met Kerst gingen wij richting het startpunt op camping ‘De Ikeleane’. Het parkeren was super geregeld en daar was in feite ook al de eerste wampex-opdracht al, “jongens, loop het huis maar voorbij en zoek het startpunt”. Dat was gelukkig geen enkel probleem en redelijk op tijd (circa een uurtje van tevoren) hadden we ons gemeld bij de starttafel. De eerste (puzzel)stukken waren binnen en begonnen kon worden aan het verdelen van de taken om alle informatie tot ons te nemen. Wederom 2 informatie-borden, een video-route en een pc-route. Bovendien kreeg je bij de start een verknipte oleaat-route, dus daar was dat schaartje voor nodig (lijm of plakband was ook wel handig geweest).
Als groep 63 mochten we om 20:08 van start. In principe het standaardgeintje bij de start, verlaat de start in no richting. In dit geval dwars door het toilet naar buiten. Via de leds was de post snel gevonden. Daar kregen we het boekje en stond route 2 op een bord. De kentekenplaatjes zorgden voor het eerste oponthoud, daar een enkel plaatje moeilijk door ons te vinden was. Laten we het houden op zo’n 5 á 10 minuten vertraging. De hartjes waren geen probleem. Meer problemen gaf de kleurige kompasroute. Het was soms moeilijk om de juiste kleur te vinden (het ene oranje is net het andere niet), zodat andere schroefjes wat lastig te vinden waren. Bovendien waren hier zo’n 5 groepen dicht bij elkaar aan het zoeken, wat al duidde op een lastige route. Gelukkig vonden wij zonder al te veel vertraging een letter en alle schroefjes. We hadden toch het idee dat we enkele dolende groepen hadden ingehaald.
Het vervolg was een (omgekeerde) morseroute. Kan lastig zijn als je niet wist dat je de aanwijzingen om moest omdraaien. Dit ging goed. Ik weet niet of we de unieke doppenroute wel goed hebben gedaan. Wederom liepen er enkele groepen vlak bij elkaar. Als je dan niet voorop loopt, sukkel je eigenlijk een beetje achter je voorgangers aan zonder goed op de doppen te letten. Achteraf heb ik het idee dat we hier misschien iets verkeerd hebben gedaan. De blauwe paaltjes route was wel weer te doen, zo ook de Europese route. De geel/zwarte linten ging ook wel, al was het ene lint wat lastiger te vinden dan de andere. Vervolgens de video-route en de gestroomlijnde route. We liepen hier met 3 of 4 groepen vlak bij elkaar in een stevig tempo over het net gerooide maisland. Even over het fietspad lopen is dan wel even lekker. Het kleine oleaatje en de witte schroeven zorgen niet voor problemen. Ook de rare route en de kleintje hoog en droog route leveren geen vertraging op.
Via de touwbrug komen wij bij de post. We zien hier toch enkele ploegen vanaf de verkeerde kant ook bij de post komen, we zijn benieuwd of deze ploegen ook straftijd aan de broek gekregen hebben? De rood-witte linten zijn ook te doen. De klokkenroute is toch lastiger dan we dachten. Goed lezen, want er zit een klein addertje ingebouwd, nu de aangegeven richting laten liggen. We nemen ergens een verkeerde afslag, zodat op het eind de afslagen niet meer kloppen. Even zoeken, toch maar terug en wederom een kwartiertje verknald. De eenvoudige route valt tegen daar memorie 12 niet wordt gevonden (in tegenstelling tot andere groepen die ook hier in de buurt zijn). Door deze ophoping van groepen is het vinden van de blauwe ‘nul’ draadjes lastig maar te doen. De draadjes zijn moeilijk zichtbaar, de ene zit hoog, de andere laag.
De verrassende kruispunten leveren ook geen problemen op. De grote reflectorroute en de onderhoudende routes, zijn te doen. Route 26, de korte route, even tussen voegen en zo naar de (omgedraaide) maantjesroute. Even de tijd nemen om de aangegeven coördinaten uit te zetten en je loopt de route zo. Even twijfel bij het (letterlijk) slecht onderhouden pad, want er zijn weer een aantal teams in aantocht en die willen we graag voor blijven. Maar het is toch lastig om voor te blijven met enkele teams op je hielen. Ik hoorde hier onderweg een mooie opmerking over als van “de wet van de vertragende voorsprong”, heel toepasselijk, het was soms echt stuivertje wisselen. Toch weer een ouderwets “misschien verder dan je denkt”, heerlijk. Vervolgens even de kop erbij, bij de geflipte chocoroute. Het bekertje chocolademelk en de frisse appel smaken heerlijk.
Na de Oudeboswandeling een leuke nieuwe route, kleintje domino. Even goed lezen voor de volgorde, maar niet moeilijk. Wel lastig is een touw gespannen over een weg. Onze gedachte, hier mogen we niet langs. Het vervolg klopt niet, dus maar weer terug en opnieuw beginnen. Nu wederom bij het touw, er dan toch maar over en even verder vinden we een letter, gelukkig, maar wel weer 10 minuten verspilt. Vervolgens de grote striproute, deze wil wel eens voor problemen zorgen, gelukkig vandaag niet, we lopen vlot door. Bij de start kregen we de verknipte oleaat, die hadden we nu nodig.
Het startpunt zorgde voor wat twijfel. Wederom zo’n 4 groepen bij elkaar. Weer om de beurt stuivertje wisselen, wederom tricky, want je hebt weer kans om aanwijzingen te missen, de oleaat gaat nog wel, maar als je dingen moet zoeken, heb je liever geen concurrentie. Ook al is het ook wel weer makkelijk, meerdere groepen bij elkaar vinden een aanwijzing sneller dan als je maar met je groepje alleen bent. De PC-route is weer een hele tippel, maar te doen, gevolgd door een kleintje strip, wel even de correctie toepassen (54o wordt 143o). Ook de nieuwe Atbash-route levert geen problemen op.
De geconserveerde route wil nog wel eens lastig wezen. Niet alle stukjes blik reflecteren het licht goed, zodat het ene stukje wat makkelijker te vinden is dan het andere. Wel moeten we door een heel erg lastig stuk bos, met veel omgevallen bomen en diepe greppels. De ene na de andere maakte hier en daar een flinke duikeling. Ook de groene deksels zijn lastig te vinden, maar we ruiken de finish. Je bent snel geneigd om rechtstreeks naar de finish te lopen, maar toch de laatste aanwijzingen nog maar even opvolgen. Volgens mij gaat het in de slotfase niet helemaal goed, maar de snert en het (verdiende) biertje lonkt.
Bij binnenkomst blijkt dat we het 4e team zijn dat finisht en we zijn als 63e gestart. We hebben wel wat teams ingehaald, maar geen 59. Zou het dan deze keer dan eindelijk eens gelukt zijn? Persoonlijk denk ik van niet. We hebben onderweg een paar domme foutjes gemaakt en als je wat beter je kop erbij houdt, had dat niet gehoeven, dus ik denk niet dat de beker er in zit. Maar wederom een mooie wampex, niet echt loodzwaar, maar wel lastige stukken.
Organisatie wederom bedankt. We zien alweer uit naar de volgende editie.
Bijeengeraapt Zootje
(René, Hotze, Arjen en Arjan).
Naschrift: we zijn nu zowat mid december en geconcludeerd kan worden dat we het net niet hebben gehaald. Op de wedstrijdavond hadden we de op een-na-snelste looptijd (ondanks de enkele missers), maar wederom hebben we het laten liggen op de letters. Maar liefst 3 stuks verkeerd, dus drie kwartier straftijd, waardoor winst er niet in zit, zelfs niet bij de eerste drie. Op de 2e loopavond was er een team nog net sneller dan ons, van de laatste loopavond denk ik niet dat er teams zullen zijn die ons nog gepasseerd zijn, de omstandigheden waren toen wel heel erg zwaar (veel regen en een drijfnatte ondergrond), zodat ik uitga van een zevende plaats. Niet slecht toch. Een paar jaar achtereen al in de toptien is toch wel redelijk constant. Zo blijft toch de uitdaging aanwezig om ooit nog eens voor de beker te gaan.
