We, de Sjonnies, deden voor de de tweede keer mee. In 2006moesten we bij route 23 de enveloppe openmaken omdat de instruktie voor die routen niet bekend was. De uitdaging was dus voor deze keer om de tocht uit te lopen; waarschijnlijk dezelfde uitdaging als voor vele andere ploegen. Om de kans op succes te vergroten hebben we aantal keren geoefend, zelfs bij zware regenval op het Balloërveld.
Deze 32ste Wampex startte bij camping Ikeleane nabij Bakkeveen in Friesland. De info van de instructieborden nauwkeurig overgenomen (niet de route-nummers vergeten, zoals vorig jaar); de video (route 11) en de pc-route (route 34) zijn opgeslagen op papier en in het hoofd. Om 7:20u mogen we vertrekken op route A; twee uur eerder dan vorig jaar en daar zijn we blij om. We krijgen de startkaart en gaan op weg met route 1. De info voor deze route stond op het informatiebord door middel van logo’s van bekende merken; de eerste letters gaven de instructie: verlaat de start in NO richting, volg LED’s tot een post.
Belangrijk is dat je bij het informatiebord al de oplossing probeert te vinden (als dat kan), want in het veld zijn de omstandigheden een stuk slechter. We moesten een post opzoeken. Daar kregen we het boekje en moesten de instructie voor route 2 oplossen. De leidde ons door een smal bospaadje tot bij de weg waar we route 3 oppakten en kentekenplaatjes gingen volgen tot een post; dit was een lange route door bouwland dat behoorlijk soppig was; stoppels van maïs. Bij de post was een hindernis die genomen moest worden (autobanden aan touwen over het water).
Route 4 volgde waarbij reflecterende hartjes gevolgd moesten worden tot een “Z”. Bij route 5 moest de richting bepaald worden aan de hand van de kleur verf op een schroef te vergelijken met een kleuren-kompas-kaart. Omdat de richting globaal is, moet er ‘breed’ gezocht worden naar de volgende schroef. Dit deden we niet goed. Vanaf de eerste schroef vinden we de tweede vlot, de derde ligt meer rechts dan we aanvankelijk zochten; dit kostte veel tijd. Uiteindelijk vinden we de oranje schroef, maar we vinden op de aangegeven koers niet de volgende schroef, net al vele andere ploegen. Iemand geeft ons een tip dat bij oranje op de kompas-kleuren-kaart de letter “W” staat en dat klopt; dus wij terug naar de oranje schroef en daarvandaan het pad opgepakt. Na de finish de plattegrond geopend en blijkt dat de volgende schroef helemaal in de hoek van het veld heeft moeten zitten.
Afijn wij denken goed op weg te zijn met route 6. We moesten eerst wat Morse code ontcijferen; bij splitsing rechtsaf en dan na 55 meter linksaf langs water tot een memorie. Op eind van route 6 ontdekken we echter dat we vergeten zijn dat route 6 een omgekeerde route is, d.w.z. links wordt rechts en rechts wordt links. Volgende keer dit meteen in boekje overnemen. Achteraf blijkt dit ons geluk te zijn om toch op het goede spoor te komen, alhoewel we wel letter(s) gemist zullen hebben. Route 7 is een spoor van unieke doppen; dus goed onthouden welke doppen je al hebt gehad. Hier is de organisatie flink bezig geweest om het lastig te maken door nogal wat dode sporen te maken met niet-unieke doppen.
Hierna volgt route 8 met de blauwe paaltjes. We moeten tot het 9de blauwe paaltje lopen en het begin van de volgende route vinden in ZO richting. Hiervoor steken we Leidyk over; we zijn aan de NO kant van de Duurswouder heide door het bos gestoken; je hebt er bij zo’n Wampex trouwens niet echt benul van waar je bent. Atlassen, topografische kaarten meenemen heeft geen enkele zin, want het gaat om het oplossen van de puzzels in combinatie met wat je ziet in het terrein en daar helpt een kaart niet bij. De aanwijzing voor Route 9 kwam van het info-bord; hier moesten we de logo’s van de EU tot memorie 16 volgen, een paaltje met SBB erop.
Bij route 10 volgden we de zwart gele lintjes tot voor een breed water; water wordt veelal bij zijn Latijnse naam genoemd of fonetisch geschreven. Route 11 kwam van de video en die taak had Jan op zich genomen; vlekkeloos werden wij het eindpunt van deze route geleid. Een post met hindernis over het water. Hier begon route 12, de zg. gestroomlijnde route; dit hield in dat je de vaargeul diende aan te houden met groene tonnen links en rode tonnen rechts. Probleem was dat de tonnen op grote afstand van elkaar stonden en er zelfs een splitsing was van vaargeulen. En dit allemaal door zeer nat stoppelveld van maïs.
Aan het eind gekomen van route 12 bij de straatlantaarn werden we op de foto gezet en zal op www.bakkeveen.nl komen te staan. Het weer is vanavond bar en boos: veel regenbuien en zelfs wat hagelstenen. Tot nu toe was de route veel over open vlakte en we waren dus flink blootgesteld aan de elementen. De fotograaf zegt dat we het natste stuk nu hebben gehad (later weten we wel beter).
Route 13 is een klein stukje over het fietspad naar het begin van een bospad. Hier begint route 14 dat een kleine oleaat route is. Een oleaat is een plattegrond van de paden en eindigt op een t-splitsing. Daar pakken we route 15 op waarbij we witte schroeven moeten volgen tot een memorie; een memorie is vaak een foto genomen bij daglicht die je dan ter plekke in het donker moet herkennen.
Route 16 is een rare route; de instructie in het boekje ziet er uit als een streepjescode. Je moet echter het boekje heel scheef houden, want het zijn nl. heel erg uitgerekte letters en cijfers. Einde is paaltje met ruiterpad. Bij route 17 volgen we de NW oever van HAATWEEOO; Natuurlijk was bij deze post eerst nog een hindernis te nemen. We verlaten de post en vervolgen rood-witte linten van route 18 tot op een vijfsprong, dan nog het pad richting ZO volgen tot voor een splitsing. Dan begint route 19, de beruchte klokkenroute. Vorig jaar hadden we de kleine en grote wijzer door elkaar gehaald. Nu was de instruktie begrijpen een hele toer en dit is net als vele andere groepen niet gelukt. Gelukkig vonden we wel de volgende route. Route 20 kwam van het infobord en bestond uit het volgen van stukjes kentekenplaat tot een zandpad en die volgen in 303°.
Route 22 heette de Spanningsloze route, een niet helemaal correcte benaming. De opdracht was om de nuldraadjes te volgen tot een post. Op het info-bord hadden de kleuren van elektrakabels gestaan. Houdt echter thuis niet de blauwe draden vast want er kan wel degelijk spanning op staan; nul-draad is wat dat betreft een misleidende naam. Het was erg druk met groepen ten tijde dat wat deze opdracht deden. Route 23 bestond uit diverse situatieschetsen. Dus goed opletten en bij een splitsing o.i.d. kijken welk plaatje van toepassing is en die wegkruizen; tot een “W”. Route 24 heette de grote reflectorroute en de instruktie begon met ‘bedwing het weiland’; zo’n grote oversteek als vorig jaar (1.1km) was het gelukkig niet. Daarna volgden we de rode reflectoren in het bos tot op een kruising. Bij route 25 liepen we langs de oever van water tot aan een post. Het laatste stuk tot de post is een behoorlijk soppig pad. Hier moeten we hindernis nemen: een balk met steuntouw over het water. Demy, Roy en Remon duwen nog even een auto van de organisatie uit een greppel.
Route 26 kwam van het info-bord en heette de Korte route en bestond alleen maar uit de richting van vertrek. Route 27 bestond uit maantjes en was een omgedraaide route volgens het info-bord; d.w.z. beginnen bij laatste instructie. In de maantjes staan hele kleine getallen die de volgorde aangeven. Verder geeft de maanstand de instruktie voor linksaf, rechtsaf of rechtdoor; ezelsbruggetje vanuit het Frans: de buikjes van de p en d geven de vorm van de maan; premier = eerste kwartier; dernier = laatste kwartier.
Route 28 was de Coördinatieroute; hierbij was een kaart op de kop gedrukt. De instructie luidde om naar een bepaalde coördinaat te lopen via een andere coördinaat. De uitleg op het info-bord bevatte een schoonheidsfoutje: er wordt daar gesproken over dat een coördinaat uit twee cijfers bestaat; dat moeten twee getallen zijn. Route 29 is de Geflipte chocoroute. Hierbij dien je eerst de Flippo’s om te flippen; de stand van de ogen geeft dan de instructie weer. Ook hier weer kleine cijfers in de Flippo’s met de volgorde. De route is genaamd naar de chocopost die op het einde staat. Welkome warme chocolademelk en een appel. Dank voor de goede verzorging!
Route 30 is door het oude bos tot een “Z”. Dan komt route 31 met dominostenen. Die moeten eerst aangelegd worden en dan heb je de volgorde van de instructie. Wij waren echter zo stom om de instructie niet door te lezen; niet op elke regel staat een instructie; het is een verhaaltje. Dus zodoende hebben we dit gedeelte van het bos goed verkend; we zijn ook twee keer bij de chocopost geweest en dat leek ons al wat merkwaardig. Route 32 start vanaf de kruising in NW richting en is dan een striproute d.w.z. een schematische tekening waarbij het aantal wegen dat je links en rechts moeten laten liggen staat opgetekend. Een lastig stukje vlak voor het eind met fietspad en weg. Uitgangspunt van de organisatie is ws. geweest dat je het fietspad volgt en dat je bij linksaf gaan de weg oversteekt.
Route 33 is een oleaat die bij aanmelding werd uitgereikt en moest eerst in elkaar gepuzzeld moet worden; overtekenen vergroot de zichtbaarheid in het donker. De instructie van route 34 kwam van de diavoorstelling van de pc. Ook hier moesten de instructiefragmenten eerst tot een leesbaar geheel worden gebracht. Route 35 is weer een striproute waarbij we een van de eerste twee water-oversteken niet zien; we richten ons op de wegen en het komt goed. Op het info-bord stond een correctie voor deze route; hier kwamen we gelukkig net op tijd achter om daar rekening mee te houden.
Route 36 kwam van het info-bord: eerst fietspad volgen, bij kruising rechtsaf en na de brug het begin van de volgende route volgen. Dan volgt route 37 met de (stukken) conservenblik. Dit was een behoorlijk lange route en de stukjes blik waren niet altijd makkelijk te vinden. We waren helemaal alleen als groep in dit gebied. Erg natte stukken zaten hierbij en vaak over slootjes springen. Hierna groene deksels volgen bij route 38; het leek wel een mangrove bos; waterpeil was hier en daar 20cm; echt Wampex, we zijn er bijna, dus we soppen lekker verder.
Dan komt route 39, de Laatste loodjesroute; het pad in NO richting volgen, linksaf en de finish zoeken. Aankomsttijd is 5:45. Dat betekent dat we er 10:30 uur over gedaan hebben én het belangrijkste dat we hem hebben uitgelopen. Nog even zitten in de kantine van camping Ikeleane met een kop snert en dan terug naar Assen.
Organisatie bedankt, het was wederom goed georganiseerd; we komen graag weer eens terug.
Sjonnies
Richard, Remon en Roy Strating
Jan en Damy Lensen
Ries Holst en Jildert Visser
