Het is vrijdag 31 oktober, wampex dag. De vaste groep (Arjan, Hille, Arjen, Hotze en René) kwam bijeen, wederom bij Arjan (woont in de buurt van de startlocatie), voor het nuttigen van een zeer uitgebreide pastamaaltijd. In tegenstelling tot voorgaande edities, kregen we het niet op… een voorbode?? Of was er gewoon teveel klaargemaakt??
We waren groep 87, bijna de laatste, en mooi op tijd om wederom de vele info tot ons te nemen. Door ervaring, gedegen voorbereiding en een goede taakverdeling, waren we mooi op tijd klaar. Naarmate onze start naderde, werd het steeds rustiger in ‘De Mande’ te Lippenhuizen, bijna spookachtig zelfs. Maar dan toch, om 21:44 konden we vertrekken.
Route 1 was de fotoroute. Geen problemen, een letter verwachtten we al. Route 2 hing op de info-borden, ook geen problemen. Route 3 was de Semifoorroute. Hadden we in het gebouw al opgelost, scheelt weer puzzeltijd onderweg, ook geen probleem. Route 4 leverde ook geen problemen op. Route 5, de gekleurde kompasroute, was ietsje lastig door het gebruik van verschillende lampen (normale zaklamp / ledlamp), je krijgt dan discussie over wat voor kleur schroefje het precies is. Halverwege een hele mooie wateroversteek, met zo’n 4 groepen voor ons, die wel heel angstig overstaken (lees zo’n 10 minuten ongeduldig wachten). Als je dan als groep met 5 man binnen 1 minuut weet over te steken, baal je wel een beetje. Gevolg is dat er enkele groepen dicht bij elkaar lopen. Route 6 was geen probleem, de hindernis des te leuker.
Aangekomen aan de overzijde, direct puzzelen. De kompaskoers was goed, maar dan moet je niet het pad over de dijk volgen, maar het bosje in. Te snel dus, terwijl wij beter horen te weten. Wederom 10 minuten verknald. Terug dus maar en toch het bosje maar in, na een tijdje kom je er dus achter dat je met open ogen in de val bent gelopen van de organisatie door eerst de appelmoesdeksels te volgen. Gelukkig was dit te herstellen, wederom wat vertraging. Route 9 was geen probleem. Ook route 10, de grote kentekenplaatroute, was geen probleem. Na het lezen van de ‘ins-en-outs’ kwam ik er achter dat we toch weer te snel waren. Over de weg naar de brug. De letter, verstopt bij de via-coördinaat, hebben we gemist.
Route 12, de hartjes volgen, leverde ook geen probleem op. Route 13 was de Europese route. Eventjes aan de verkeerde kant van de sloot gelopen, maar bij een smal stukje konden we overspringen, zodat we weer op de route zaten. Aangekomen bij de bedspiralen op surfplanken, ging het mis bij Hotze. Hij dacht wel even over te steken, ging te snel en verloor zijn evenwicht. Tot zijn middel in de plons. Gelukkig hadden we droge kleren mee, zodat hij gewoon door kon. Wederom zo’n 10 minuten vertraging. Route 14 was gewoon om het water heen (oleaat) en leverde net als route 15 geen problemen op.
Route 16 was de PC-route. Even omdraaien en lopen maar, geen probleem. Route 17, met kleine lampjes, was een rustige route. Al moest je zo nu en dan wel even de zaklamp gebruiken om niet te struikelen. Bij route 18 er even om denken om de rode reflectoren te volgen (en niet de witte). De geel/zwarte lintjes van route 19 leverden ons weinig problemen op. Ook de maanstandenroute was te doen. Bij route 21 moest je even puzzelen om de juiste flippo’s te krijgen, maar leverde geen problemen op. De Romeinse kompasroute was ook te doen. De witte schroeven van route 23 waren ook geen probleem, net als de oleaat van route 24. Vervolgens de kleine kentekenplaatjes van route 25, ook een makkie.
Tja, en dan de klokroute. Het begon al lekker, de eerste 3 afslagen verkeerd, doordat we de betekenis van de beide wijzers hadden omgewisseld, dus maar weer terug naar de ‘z’ en opnieuw. Een troost voor ons (…op dat moment…), er waren meer groepen zoekende. Maar wat we ook probeerden, het kwam niet uit. Heel veel opties hebben we geprobeerd, er is veel gesproken en vergaderd en de sfeer werd er niet echt beter op. Al met al hebben we hier zo’n 2 uur lopen dwalen en hebben toen iets besloten wat ‘Bijeengeraapt Zootje’ onwaardig is, wat wampex onwaardig is, we hebben de noodenvelop geopend. Een noodgreep welke we nog nooit hebben gedaan.
Diskwalificatie was een feit, de moraal was al onder het vriespunt gezakt en ik persoonlijk zat er fysiek ook even doorheen. Tijdens de wampex ben je warm, want je bent in beweging. Al dat gezoek en gepraat had mijn lichaam geen goed gedaan. De spieren waren erg afgekoeld en ik begon te rillen. We hebben toen maar besloten om rechtstreeks terug te lopen naar Lippenhuizen. Daar we op dat moment vrijwel het verst weg verwijderd waren van Lippenhuizen, was het nog een klere-eind lopen. Onderweg zagen we regelmatig andere wampexgroepen van rechts naar links en weer naar rechts ons pad kruisen. RESPECT voor hun die nu nog op route zijn. Erg moe en redelijk kapot, tenminste ik, kwamen we aan in Lippenhuizen. Hebben wel het vaantje in ontvangst genomen (eigenlijk niet verdiend), hebben de snert lekker opgepeuzeld en nog een glaasje bier genuttigd. Rond 04:30 was ik thuis. Als we het wel hadden kunnen volbrengen, waren we vast later terug geweest.
RESPECT voor alle teams, die wel deze wampex hebben kunnen uitlopen. Na enkele jaren in de top te hebben meegedraaid, waren we deze keer laatste van onze dag (omdat we van alle uitvallers de laatste starttijd hadden). Viel mij trouwens op dat meerdere topteams van vorige edities niet hoog zijn geëindigd. Volgend jaar willen we revanche, revanche op ons zelf, want dit willen we niet weer.
Rest ons wel een compliment te geven aan de organisatie. Deze keer een echte, zware wampex, met veel gepuzzel, lange loopstukken en mooie hindernissen.
Namens Bijeengeraapt Zootje:
René Nouta
