De Anner Oelen? Die kennen we nog niet… Dat kan kloppen! Dit jaar een naamswijziging… De Anner Oelen hebben twee keer eerder meegedaan onder de naam Nachtuilen. Dit jaar dus doet het team Anner Oelen voor de eerste en ook voor de derde keer mee. Op de zondagavond voor de 33e Wampex onze traditionele voorbespreking. Deze hoogst noodzakelijke voorbespreking leverde dit jaar ook wederom geen bijzondere inzichten op. Er wordt afgesproken om om 5 uur te eten bij Altinus en Mariska. Zoals het er nu uitziet doet Gerard niet mee deze keer omdat hij een blessure heeft. Op vrijdag hebben Altinus en Mariska een heerlijke Italiaanse maaltijd bereid. Een goede bodem voor wat een lange nacht blijkt te worden. Gerard was voor de gezelligheid ook nog aanwezig tijdens de maaltijd, voelde goed om nog even met het complete team te zijn.
Iets na zeven uur aankomst in Lippenhuizen. De taken waren al verdeeld, dus een ieder kon gelijk aan de slag. Een snelle blik door de ruimte doet de vraag opkomen: waar zit het addertje onder het gras? Er is weinig informatie op de borden, een videoroute en een fotoroute. Bij de basisinstructie zitten route 1 en 3. Route 1 laat zich snel even ‘voorlopen’, en de eerste letter wordt dan ook al gezien. Route 2 staat op de borden, dus de start is bekend. Ruim op tijd kon alle informatie in alle rust worden overgenomen. Wederom komt de vraag: missen we iets? Er is wel erg weinig informatie over te nemen…. Om 20:12 mogen we starten. Bij de start nog de door Jan gevreesde kleurenkompasroos gekregen… Route 1 was een fotoroute die uit 4 deuren bestond. Via de kleedkamer naar de achterdeur, en daar begon kleintje ledroute. Tijdens deze route liet Annalies haar zaklamp in de blubber vallen…. Hij deed het niet meer! Met het nodige gepeuter en gepruts kreeg jan vlak voor het einde van deze route de lamp weer aan de praat. Gelukkig maar. Route 3 was de bij start al opgelost kleintje semifoor (een vlaggenalfabet). Aan het einde van route 3 was de eerste post (in een veewagen) waar we de routeboekjes kregen. Snel even het boekje doorgenomen om de opmerkelijke en ontbrekende routes te markeren.
Daarna snel verder met route 4, de verharde route. Bij memorie 2 (een hek) begon de kleurige kompasroute. Het zoeken viel hier uiteindelijk nog best mee, deze route ging vooral via paden. Deze route eindigde bij een stuw (memorie 3). Aan de overkant van de stuw waren de pompeblèden te zien die ons naar de tweede post brachten. Hier was ook de eerste echte wateroversteek. Dit leverde geen problemen op. Het vervolg vanaf hier ging voorspoedig. Het begin van route 7 waren we even in de verleiding om de deksels van de appelmoes te volgens, maar al snel werd besloten om toch de afbeeldingen van de sinaasappels te volgen. Deze sinaasappels brachten ons snel naar de verrassende kruispuntenroute. Goed kijken en afstrepen bracht ons zonder problemen naar het begin van een lange tocht door weilanden en over akkers. De grote kentekenplaatroute ging een lang stuk over zwaar terrein, veel blubber en water onderweg. Route 11 (kleintje coördinaat) was even listig, maar de letter die op het via-coördinaat was geplaatst werd niet vergeten. De wateroversteek bij de post leverde een aantal van ons wat natte ledematen op, maar het was gelukkig drogend weer.
Route 12 was hoog bij het viaduct vlak onder de A7 verstopt. We moeten hartjes volgen tot twee naar elkaar wijzende hartjes. Hierna weer een lang stuk over de akkers tot een volgende post. Hier moesten we een water over via bedspiralen. Altinus verloor hier wat ongelukkig zijn balans en haalde een natte sok en broek. Aan de overkant even een droge sok aan en het leeds was al weer geleden. Route 14 was een memolaat (een oleaat die je moest onthouden, of overnemen). Wij zijn om het natste deel van deze memolaat heen gelopen om uiteindelijk goed uit te komen bij de post met een wateropdrachtje. Hier moest een emmer volgespoten worden met een tuinslang om zo een letter voor de startkaart zichtbaar te maken. Het vervolg (een kleintje doorsteek) bracht ons precies bij het bord ‘eigen weg’ wat memorie 1 was. Hier was de fotoroute op zijn plaats die in omgedraaide volgorde moest worden gelopen. Het was op dit punt druk met veel teams. De fotoroute werd daarom in hoog tempo genomen voorbij de drie memories tot aan een post.
Bij deze post moest de volgende route uit een koker getrokken worden door met meerdere personen aan een touw te trekken. Dit leverde de beperkt verlichte route op. Kleine fluoriserende staafjes brachten ons door een bos tot aan een tunnel onder de A7 door waarna de kleintje geel zwart route begon. Vanaf hier werd de Wampex een stuk leuker. De routes werden complexer en er was meer bos. Niet meer van die lange eindeloze spoorzoekroutes. Wat goed telwerk bracht ons redelijk eenvoudig naar het bord van memorie 11 (dit bord gaf aan dat we niet hadden moeten lopen waar we liepen ?!@?). Even puzzelen, en de geknipte flipporoute was volgens ons ook opgelost. De juiste bijschriften bij de juiste flippo zetten, en dit ging als een speer. Harma had geen enkele moeite met de Romeinse kompasroute. Ook werd zonder al te veel problemen halverwege deze route het aluminium plaatje gevonden. Met onze goede zaaklantaarns waren de witte schroeven van route 23 zonder problemen te volgen. Ook het kleintje oleaat en even zo kleine kentekenroute waren geen probleem. Bij het ontcijferen van de klokroute was het alleen even opletten bij klok nummer 6. Dit was een 24-uurs klok. Als je dat maar zag, was het geen probleem.
Deze route bracht ons zonder problemen bij het begin van de grote striproute. Het was even goed kijken wat met de rare stippellijn en de dikke stip werd bedoeld, maar dat ging goed. Op de splitsing richting WZW was ook niet zo’n probleem. Alleen aan het einde van dit pad was het even denken en zoeken totdat Mariska een chocolademelkflesdop (mooi woord voor scrabble) vond die het vervolg van de chocoroute moest zijn. Deze doppen brachten ons inderdaad naar de chocopost. Heerlijk hier even rust. Onder het genot van een bekertje warme chocolademelk. Bijna hierna een valse start gemaakt, maar net op tijd bedachten we allemaal wat we binnen hadden laten liggen…. De verharde route bracht ons naar de kleintje rood wit route. Het was even doorlopen tot het eerste lintje, maar ze waren er echt. Wel weer veel blubber hier onderweg…. Route 31 ging om het bouwland heen in plaats van er over heen. In de hoek bij de ‘W’ even de letter meegenomen. De start van de Disney route bracht even verwarring. Was Cars nu wel of geen Disney? Uiteindelijk besloten dat dat wel het geval moest zijn. De volgende figuren leverden geen problemen op. Het kleintje hoog en droog route gevolgd door de Bos Taurusroute liepen ook weer voorspoedig en brachten ons naar de grote oleaatroute.
Het begin van deze route was even goed kijken. Op het kaartje stond aangegeven dat aan onze linkerhand een water moest zijn. Het enige, en volgens ons juiste pad, liep echter tussen twee sloten door…. Deze route toch maar gevolgd en we kwamen al spoedig langs een huis met nummer 3. Het moest dus wel goed zijn. Het was soms even zoeken, maar de kleine reflectoren waren ook goed te doen. De Rare Raderenroute was bij de chocopost al door Jan opgelost waardoor dit ook zeer voorspoedig ging. Route 37 was de laatste nog ontbrekende route in het boekje. Dit was de videoroute die Altinus en Annalies goed in het hoofd hadden zitten. Middels de laatste loodjes route ging het terug naar het dorpshuis in Lippenhuizen. Om kwart voor 6 (9 ½ uur na gestart te zijn) hebben we onze stempelkaart ingeleverd bij de wedstrijdtafel.
Het was geen moeilijke Wampex, maar op sommige stukken wel zwaar. Ook was er voldoende weiland, bouwland en bos aanwezig. Het was alleen jammer dat de Wampex begon met zo’n enorm lang stuk spoorzoeken. Op alles terug kijkend, toch een bijzonder geslaagde Wampex met weer een aantal leuke nieuwe dingen er in.
Organisatie wederom bedankt voor deze tocht. Volgens jaar kunnen jullie weer een inschrijving van het team Anner Oelen verwachten!
Annalies, Harma, Mariska, Altinus, Jan.
