Het team van Bruintje Beer kent tijdens de 34e Wampex (weer) een nieuwe samenstelling. Nieuw toegevoegd aan het team zijn dit jaar Jan Berends en Jan Groendijk. Jan (B) zocht een nieuwe uitdaging in de Wampex en ging dit jaar voor de prestatie, terwijl andere Jan (G) op het laatste moment was toegevoegd als gevolg van uitvallen van een aantal vaste teamleden van Bruintje Beer. Voor de rest bestond het team van Bruintje Beer uit Marc Martens (captain), Gea Bruin (oudgediende) en Dick van den Berg (eigenlijk ook een Jan….). Jan en Gea waren al op tijd aanwezig in Drachten op de startlocatie om daar te proberen alle informatie over te nemen. De andere teamleden komen ook snel binnenlopen en nemen ook ieder een deel van de informatie voor hun rekening.
Er waren dit jaar 4 informatieborden met redelijk wat informatie en vooral het aantal memories was groot dit jaar. De video-route was opgenomen in een lange video, terwijl de video-route zelf redelijk kort en ook eenvoudig was. De PC-presentatie was wat lastiger. Daar liep de informatie van een groot aantal routes door elkaar heen. In elk geval een rode route, een groene route en dan nog twee andere routes. Erg verwarrend allemaal. Route 1 stond versleuteld op een briefje die Marc bij de starttafel had gekregen, en route 2 stond op de informatieborden. Ruim op tijd waren we klaar voor vertrek. Om 20:24 uur mochten we dan eindelijk vertrekken. De eerste route was gemakkelijk. Ook weer eens gewoon door de voordeur naar buiten. Direct naast de deur stond al de eerste letter. Route 2 was ook snel gevonden en die bracht ons naar een post via een touw-/netoversteek waar we de boekjes in ontvangst mochten nemen.
Een snelle controle leerde dat route 5 ontbrak in de aantekeningen van de ene Jan, maar gelukkig had de andere Jan alle routes van de PC-presentatie overgenomen zodat dit wel goed gaat komen. Het was even zoeken naar de reflectoren van route 4 (terug een bosje in), en uiteindelijk met de aantekeningen van Jan route 5 ook goed kunnen lopen. Het begin van de Globale positie route lijkt een ontmoetingsplek te zijn voor jongeren uit de omgeving van Drachten. We laveren daar tussen de heftig zoenende stelletjes door, en vinden zonder problemen de post bij het water. Snel schepen we ons in, en varen naar de overkant. Hier begint de video-route. We hebben het tempo er goed in zitten, en werken in rap tempo de video-route af langs de A7.
Route 8 hebben we kunnen lopen doordat we de juiste sleutelwoorden konden ontcijferen. Wat er precies in deze beschrijving staat is me nog steeds niet duidelijk. De brug hebben we niet gezien, maar wel een autodeur aan een boom die ons wel heel sterk deed vermoeden dat we op route 9 aangekomen waren. De gekste auto onderdelen hebben we op de vreemdste plaatsen aangetroffen in het bos. Het straatnaambordje van ‘De Feart’ verloste ons van deze slopende route. Route 10 en de volgende doorsteek route vormden geen probleem. De hierop volgende kleurige kompas route is altijd maar weer afwachten hoe moeilijk het gemaakt is. Gelukkig was het dit jaar niet te moeilijk gemaakt, en kwamen we zonder problemen aan bij de ‘Z’. De oleaatroute liep hier en daar over iets andere oevers volgens ons dan in het boekje werd aangegeven, maar we kwamen zonder al te veel problemen uit bij de rood witte lintjes van route 14. 3
Route 15 was een beeldige route die ons bracht naar een wateropdracht. We waren direct aan de beurt en moesten peilen hoe diep het water hier was. Jan telde het aantal knopen in het touw tot de bodem van het meer. Dit bracht na wat rekenwerk de richting waarin we het begin van de glow in the dark route konden vinden. Ze waren eerst niet goed te zien, maar iets verderop werd het wel duidelijker. De grote doorsteek van route 18 leverde geen problemen op. De aanwijzingen bij de post brachten ons eenvoudig naar het begin van de hartjesroute. Deze route, en route 21 leverden geen problemen op. Het vinden van het eerste zwart-gele lintje van route 22 heeft wel even wat tijd gekost, maar uiteindelijk toch gevonden. Route 22 bracht ons naar het begin van de in de knooproute. Ik heb nog nooit zo veel knopen achter elkaar in een bos gezien. Aan deze route leek maar geen einde te komen. Halverwege hadden we even het idee dat we er al waren, maar de verlossende trompetsteek hadden we nog niet gezien. Verder zoeken dan maar weer. Uiteindelijk vinden we ook de trompetsteek, en dus het einde van deze route.
Route 24 was even opgeknipt in een route 24a en 24b. Het eerste deel bracht ons naar een post waar we Gea op een brancard een stukje moesten vervoeren om zo de volgende route te kunnen bepalen. Dit ging soepel zonder al te veel wachttijd. We hebben de gang er nog steeds lekker in zitten! Route 25 was een route die langs vele memories over een cross-baan ging. Lekker door de blubber heuveltje op en heuveltje af…. De Foolish Flippo route was even goed kijken en nadenken. Alles niet doen wat er in de aanwijzingen staat, en zo bepalen waar je heen moet. Route 27 (de maanstandenroute) moest omgekeerd en omgedraaid. Dus vergissen was niet mogelijk.
Bij de Striproute was het even goed opletten wat nu wel en wat nu niet een pad was. Gea wist ons hier op het juiste spoor te houden door een heel nieuw pad (de bomen waren nog maar net verwijderd) in te slaan. Dan route 29, de klokkenroute. We hebben hem volbracht, we hebben ook de letter onderweg meegenomen, maar hier is vooral het verhaal van klok en klepel van toepassing. Achteraf blijkt dat onze gouden aanwijzing op een briefje stond die bij de start was verstrekt ;-). De kruispunten puzzelroute ging ook probleemloos. Bij het kleintje spoorzoeken was de juiste richting snel bepaald. Hier ging ook weer met een flink tempo in de richting van Station Drachten.
Deze sneltrein ging van het spoor af toen we bij de knipperende leds waren aangekomen. Aan het einde van deze ledjes was het weer tijd voor een opdracht. We hebben even kort moeten wachten tot we aan de beurt waren, en konden toen al snel onze opdrachten uitvoeren. Marc in het amfibie voertuig, Jan op de surfplank en Gea in de kruiwagen. Nadat iedereen weer veilig (en droog) op de wal was aangekomen hebben we snel route 32 in elkaar gezet uit de informatie die Jan en Marc hadden verzameld. Dit bracht ons bij de C van de “CHOCOROUTE”. De chocopost zijn we onder het zingen van het Groninger volkslied binnengekomen.
Even een stempeltje halen, duimpje gepakt, bekertje chocolademelk achterover en verder maar weer na eerst een verjaardagscadeautje te hebben uitgepakt. Het was middernacht geworden. Zo terug lezend kom ik tot de conclusie dat we route 34 niet (juist) hebben toegepast waardoor we tussen de 1e en de 2e regel van de Grunneger route invallen. De hierop volgende Friesland route en het begin van de kleintje allerlei route leverde niet echt problemen op. Er moest een klinkerweg richting 238 graden worden gevonden, en daar zijn wij de verkeerde kant op gegaan. Uiteindelijk (met hulp van reflectoren op een giertank) wel de memorie 15 gevonden (maar wel de daar vlak voor geplaatste letter gemist).
Vanaf hier was het geen probleem meer om de Europese route te bereiken. Ook de kleintje pesterige route ging prima. Op het laatste lange rechte stuk terug naar de finish hebben we nog even een tandje er bij gezet (’t ging om de prestatie ten slotte)… Om 04:24 uur, exact 8 uur na vertrek leveren we de stempelkaart in bij de finish. De GPS leert ons dat we dan 31,7 kilometer hebben gelopen. Het was een lange, niet al te moeilijk Wampex. In de voorlopige uitslag staan we 2e met slechts 1 letter gemist. Volgens mij is het gelukt om deze keer ‘voor de prestatie’ te gaan.
Organisatie bedankt en vast tot volgend jaar! Marc, Dirk, Gea, Jan en Jan.
