Heeft het nog zin om bijna een jaar na dato nog een verslag te maken en op te sturen? Tja, ik vind van wel. Toch wel waardering naar de organisatie en beetje een voorbereiding op de komende wampex.
Het is vrijdag 30 oktober. Na een dag werken en mentaal voorbereiden komt het merendeel van het vaste ‘zootje’ samen bij mij. Arjen, Hotze en Hille (en ik) nuttigen een flinke dosis koolhydraten (pasta). Arjan eet thuis i.v.m. logistieke oorzaak. Onder het eten wordt uit volle borst het Groninger volkslied ingezet. Tja, Fryslân boppe.
Als groep 91, starten we om 22:00 uur vanuit de kantine te Drachten. We mogen ons geen fouten veroorloven. Uiteraard zijn we mooi op tijd om wederom alle info tot ons te nemen.
Via een puzzeltje verlaten we de kantine. Hoewel we een letter verwachten, zien we hem niet (hij bleek er dus wel te hangen). Via route 2 kwamen we bij een mooie touw-hindernis, een echte wampex-hindernis, houden we wel van. Bij de post krijgen we de route-boekjes. Stukje lopen en even flink zoeken naar de reflectoren. Er lopen hier heel wat groepen te zoeken, maar wij vinden vrij vlot de reflectoren zodat we een paar groepen voorbij stuiven. Het vervolg is wat lastiger. Over het bedrijventerrein is er wat discussie of we wel goed zitten. We zien in de verte andere groepen ‘afsnijden’ over de gewone weg. Maar we treffen een vlot over het water, dus wij zitten goed. Maar door de ‘short-cut’ van andere groepen is het toch weer veel groepen samen bij de rotonde. We lopen vlot naar het gevraagde coördinaat. Wederom een leuke oversteek met een gammel bootje.
De videoroute was goed te doen. Ondanks de lastige ‘kleine kompasroute’ vonden we toch snel het begin van de ‘slopende route’. Vervolgens over de snelweg om aan de andere kant te vervolgen. Bij de palletbrug is het gewoon ‘gang is alles’ en iedereen kwam droog over. De maïsoversteken werden goed uitgevoerd en we konden beginnen aan de kleurige kompasroute (lastig door het kunstlicht van de zaklampen), maar we slaagden! De oleaat was eenvoudig. Via rood-witte lintjes en de -redelijk- goed overgenomen plaatjes, kwamen we bij de post. De ‘knopen’ opdracht opgelost en gauw verder. Bij de glow-in-the-dark is het handiger om de lampen uit te doen, dan is het een makkie. De oversteek was eenvoudig en aangekomen bij de bunkers hoorden we de vliegtuigen al overvliegen. Vol enthousiasme stortten we ons in de bunkers (met als resultaat een enkele natte voet) om het vervolg van de route te scoren.
Via een memorie moesten we hartjes volgen. Even een flinke klim bij het talud omhoog en wederom de snelweg oversteken om een bos in te duiken om knopen op te sporen. De trompetsteek werd eenvoudig gevonden, we verwachtten wel een instinker, die er dus ook was. Wederom een (team)opdracht bij de post om vervolgens weg te crossen over de motorcrossbaan om er na zo’n 5 minuten achter te komen dat Hotze zijn rugtas had laten liggen bij de post. Schade zo’n 10 minuten, maar snel verder. Via enkele memories kwamen we bij de flippo’s. Leverde ook geen problemen op. Route 27 was lastig. Tenminste in ons geval. Achteraf bleek dat deze route omgekeerd en omgedraaid was. Tja als je maar één van die 2 hebt overgenomen, dan komt het niet uit. We hebben alle opties geprobeerd, wat ons een dik half uur heeft gekost. Sjappoo voor de instinker.
De striproute was verder geen probleem en toen de gevreesde klokroute. Vorig jaar lukte het niet, dus extra ons best gedaan deze keer, en met succes. De kruispunten leverden geen problemen op. Lopend over de ‘oude spoorbaan’ gingen we verder. Bij de post moest de groep zich opsplitsen om in het water de vervolgroute te scoren. 2 van de 3 onderdelen leverde geen problemen op. Alleen Arjen had wat moeite. Het vlotje/bootje was erg gammel en na aankomst bij zijn aanwijzing, moest hij keren en toen ging het mis. We hoorden ineens een erg gevloek, maar omdat het donker was zagen we niks. We dachten dat hij in het water was gevallen, maar het bleek meer angst te zijn om juist niet in het water te vallen. Hij was erg serieus, maar wij lagen in een deuk (sorry Arjen). Op naar de Choco-post. Na het zingen van het Gronings volkslied, kregen we een Fries dummke en mochten we verder. Ook bij de vervolgroute moest je het volkslied kennen, geen probleem dus. Na deze Groninger route, moet een eenvoudige Friese route geen problemen opleveren.
De oversteek leverde in eerste instantie wat problemen op, maar we vonden redelijk snel de juiste aanwijzing voor het vervolg. Het slot was nog lastig/zwaar. Via Europese logo’s, speelkaarten (leuk) en een megastuk immer-gerade-aus, waarbij die lantarenpaal maar niet dichterbij wou komen, kwam het eind in zicht. Nog even een stukje onder ‘De Wâldwei’ door en op naar de kantine.
Hé, is het al weer licht? We doen er iets meer dan 9 uren over, dus het is al 7 uur in de morgen. Een erg vermoeiende wampex. Officieel 29.1 km, maar door enkele missers denk ik wel dat we richting de 35 km gaan. Maar we hebben het gehaald en onderuitgezakt neem ik een heerlijk, heldere……
Tot de volgende wampex (binnenkort al).
Rest ons nog wel een compliment te geven aan de organisatie. Deze keer een lange, zware wampex, met veel gepuzzel, lange loopstukken en mooie hindernissen.
Namens Bijeengeraapt Zootje:
René Nouta
