Onze starttijd was dit jaar voor ons doen erg laat (21.28). Het werd naarmate onze start dichterbij kwam dan ook steeds rustiger in de voetbalkantine. De voorbereidende taken werden goed verdeeld en dat bleek nodig ook! Met name de PC-route eiste dit jaar veel van onze aandacht.
Om even voor half 10 gingen we van start met de, door onze nieuwkomer, vakkundig opgeloste puzzel. De uitgang werd aan een zorgvuldig onderzoek onderworpen maar een letter hebben we niet kunnen ontdekken. Op naar de slecht onderhouden route. Door de vele voorgangers was het kleine pad inmiddels uitgegroeid tot een halve snelweg dus deze route verliep vlotjes. Via de post, het tunneltje en de reflectoren belandden we op het industrieterrein met het voornemen te starten met route 5 maar…wie had route 5?!? Iedereen begon driftig te zoeken in de genoteerde informatie, zonder resultaat. Na enige discussie hadden we het vermoeden dat dit een van de pc-routes moest zijn maar naar ons idee sloot dit niet echt aan. We meenden de rotonde op het kaartje van route 6 te herkennen dus we besloten maar richting de snelweg te lopen in de hoop daar de rotonde aan de Nipkowlaan te vinden.
Onderweg krijgen we nog bezoek van iemand van de organisatie die daar toevallig langsreed. Ons vermoeden wordt bevestigd: we lopen richting de rotonde. Afgezien van een (gelukkig) korte zoektocht naar onze verloren letterkaart (!) hebben we hier het tijdsverlies dus redelijk kunnen beperken, hoewel we natuurlijk enige letters gemist zouden kunnen hebben. De globale positieroute leidde ons naar de globale locatie van het verrassend stabiele bootje waarna we vlotjes onze tocht vervolgen met de videoroute. De kleintje kompasroute liepen we iets te snel en dus onnauwkeurig waardoor we de bedoelde brug niet tegen zijn gekomen.
Het vinden van de auto-onderdelen was echter geen enkel probleem dus we zijn maar gewoon doorgelopen. We zagen in ons boekje dat de gevreesde kleurige kompasroute ook dit jaar onderdeel van de wampex was. Denkend aan vorig jaar slaat ons de angst om het hart. De route bleek echter geen problemen op te leveren dit jaar. Een pak van ons hart! Het oleaatje en de RW linten waren eenvoudig te volgen en ook de beeldige route, overgenomen van het prikbord, bleek verrassend goed te doen. Na de knopen-opdracht bij de post liepen we snel door naar de vislampjes. Althans…de moedige persoon op het vlotje werd in eerste instantie gewoon aan zijn lot overgelaten maar gelukkig keerde men terug om de vrijwilliger (ik dus…) ‘binnen te halen’.
Het einde van deze route verliep enigszins problematisch omdat we het bos te vroeg verlieten en dus op de verkeerde plek de kompasoversteek startten. We kwamen hier vrij snel achter maar het had achteraf gezien niet veel uitgemaakt. De hartjesroute was niet moeilijk en aangezien het nogal een eind lopen was hadden we de tijd om even rustig bij te kletsen. Via het viaduct en de zwart-gele linten komen we terecht in de knopenroute. Wat zijn die dingen slecht te zien zeg! Het was ook nog eens een behoorlijk lange route dus er leek geen einde aan te komen. Uiteindelijk toch de post bereikt en via de racebaan en een hele reeks memories komen we terecht in de foolish flippo route. Een heel leuk alternatief op de normale enkele flippo’s!
De maanstandenroute was zowel omgekeerd als omgedraaid. Dus dan is links rechts en rechts links, maar de route is omgedraaid dus moeten we eerst links, o nee rechts…of toch links… kortom, een interessante combinatie! Er werd bij het tweede maantje getwijfeld bij het bedoelde paadje linksaf. Omdat het dood leek te lopen zijn we toch maar 1 pad verderop linksaf geslagen. We komen vervolgens weer een pad linksaf tegen… Hmmm… Zou dit het einde zijn van het eerder tegengekomen pad dat misschien toch niet doodloopt?? Ik liep het pad een paar meter in…waarom weet ik eigenlijk niet…ik draai me om en tot mijn grote verbazing zie ik zomaar een letter voor mijn neus! We noteren de letter, weten dus weer hoe de route in elkaar zit en lopen vlot door naar de strippenkaart die dit jaar vrij eenvoudig bleek te zijn.
De klokkenroute liep voor ons vorig jaar uit op een fiasco dus met enige voorzichtigheid begonnen we aan deze route. De route was zorgvuldig voorbereid door een groepslid en dit wierp duidelijk zijn vruchten af. We hebben inmiddels enige wampex-ervaring dus uiteraard wisten we dat er een letter te halen was bij het tijdstip 12.00. Een afvaardiging incasseert deze letter terwijl de rest alvast het vervolg voorbereidt. Afgezien van een klein schoonheidsfoutje liepen we deze route zonder problemen. We hebben het vermoeden dat we het einde van de kruispuntenroute niet helemaal goed liepen maar aangezien we toch bij de bedoelde memorie uitkomen, besluiten we maar gewoon door te lopen. Teruglopen voor een eventueel gemiste letter is een optie maar dat kost ook weer tijd. Via een eindeloze spoordijk komen we aan bij Strandheem.
Een leuke post, die voor ons wel een beetje veel tijd kostte wegens de vele wachtenden voor ons. Het zei zo. Aangezien we een donkerbruin vermoeden hadden waar de chocoroute zou eindigen hebben we tijdens deze route nog even snel het Grunnings laid geoefend. Voor ons Groningers geen enkel probleem uiteraard (ahum…). In de Grunneger route werd bijna de tweede keer 222o overgeslagen. We zagen de post echter al van een afstandje en de laatste kompaskoers liep hier niet direct op aan dus we ontdekten onze fout en incasseerden weer een letter.
Uiteraard volgt (pas) na de Grunninger route, hoe kan het ook anders, de Friese route! Een eenvoudige route aangezien de pompeblèden al van grote afstand zijn te zien. Hetzelfde geld voor de EU logo’s. De pesterige route viel goed in de smaak. Erg leuk bedacht! Tja…en toen…het eindeloze stuk over de landerijen! Een hele lange doorsteek die we met deze wampex zelden tegenkomen. Goed voor het aantal kilometers! Verstand op nul, blik op oneindig. Spreekwoordelijk dan…want we willen natuurlijk geen letters missen! De finish is vervolgens snel gevonden. Dat werd ook hoog tijd trouwens… Sjonge, wat waren wij moe! Het was naar ons idee een van de langste wampexen die we ooit gelopen hebben. Wat ons betreft geen probleem: wij houden wel van een beetje afwisseling!
Ondanks dat we hier en daar wat kwartiertjes zijn verloren denken we toch een redelijke tijd neer te hebben gezet en we zijn dan ook dik tevreden. Na het welverdiende bakkie snert hebben we de grootste moeite om weer in beweging te komen. Strompelend wordt de auto opgezocht die gelukkig lekker dichtbij staat dit jaar.
We hebben weer genoten van een mooie wampex. Het is voor ons elk jaar weer een verrassing hoe de organisatie het voor elkaar krijgt om zo’n leuke, afwisselende en creatieve tocht te bedenken! Organisatoren en vrijwilligers: BEDANKT!
Tot volgend jaar.
De BeWin-ers
