Wampex 2010: Ganzenbord niet voor domme sneeuwganzen. Ispaha verscheen dit jaar op volle sterkte aan de start. De juiste combinatie van ervaring en jong talent, maar misschien achteraf net niet slim genoeg.
Net als altijd verschenen we iets later op de startlocatie dan bedoeld, zodat de voorbereidingen in de knel kwamen. Dat bleek al snel na de start, want na route 2 vielen we stil. Tussen de aanwijzingen op de PC hadden we opgemerkt dat route 3 de gehusselde route moest zijn. Maar het was ons nog niet duidelijk dat die PC-route zelf de route 3 was, want dat stond er niet expliciet bij (te slim willen zijn). Stress sloeg toe, toen diverse groepen ons vastberaden passeerden, naar een ons onbekend doel. Toch bereikten we na wat discussie in goede orde de memorie aan het eind van deze route, waarna ons een nog zwaardere beproeving wachtte: het ganzenbordspel.
Toch niet helemaal goed voorbereid en door de sneeuw ook wel wat moeilijk te interpreteren. Dobbelend en gokkend begaven we ons met een afnemend zelfvertrouwen door het besneeuwde terrein, totdat we met heel veel lotgenoten samen geholpen werden door een gids: terug naar het begin van deze route! Uiteindelijk brachten we deze lijdensweg nog tot een goed einde en we begonnen met nieuwe moed aan een grote inhaalslag. En dat lukte prima. Tot aan het begin van de klokkenroute.
Wanneer is het 12:20 uur AM? Het kompas wees ons al snel dwars over de vlakte (fout) en niet terug door het bos, zodat we nogal kort door de bocht arriveerden op het stationnetje van Maarhuizen. Een moment van bezinning en morele herbewapening. Vanaf het station gingen we weer als een trein. We genoten van de sfeervolle waterpassages en van de grote besneeuwde vlaktes in de nacht. Wel hebben we het eerste pompeblèd gemist, blijkbaar omdat de Maglite het kompas nogal stoorde, zodat we niet goed uitkwamen. Maar verder geen klachten meer.
De laatste grote doorsteek liepen we meer op intuïtie dan op het kompas, precies tot aan de reflector, terwijl we tevreden omkeken naar het legertje zaklantaarns dat achter ons naar alle kanten uitzwermde. Nog even een probleempje bij de uitkijktoren, waar we het besneeuwde pad naar links eerst even over het hoofd zagen, maar dat was eenvoudig herstelbaar. Ruim twaalf uur na vertrek bleek de snert ons weer prima te smaken.
Volgend jaar weer, en beter! Intussen zijn we al met al niet eens ongelukkig met onze klassering in de middenmoot. We danken de organisatie voor alweer een enerverende en uitstekend georganiseerde tocht, met een eervolle vermelding voor de diverse boottochtjes.
JL
